Eindelijk is het dan zo ver. Het net is van de blauwe bessen. De merels probeerden, zelfs met een beschermnet, regelmatig een besje te kapen. Zelfs met een speciale techniek wisten ze een aantal malen de bessen te bereiken. Ze hadden de smaak te pakken. Nu kunnen ze vrijelijk de laatste bessen plukken.
De Stichting Montferland Cultuurfonds schrijft een nieuwe fotowedstrijd uit. Een wedstrijd met een gedegen reglement en een professionele fotojury. Op 30 september kreeg ik bericht dat een foto is verkozen tot een van de twaalf winnende foto’s. De eindselectie volgt. In ieder geval komt een geprinte foto op groot formaat in de tuin van Huize Bergh te staan. We wachten af, wat het verder brengt op 8 oktober. Dan is de officiële bekendmaking. Wordt vervolgd. Dit is onze vaste gast aan de druivenstruik. Een merel vrouwtje met een gekneusde vleugel. Opgelopen toen ze tegen een raam vloog. Gelukkig is ze weer gerevalideerd en kan ze weer redelijk vliegen. Zij is kind aan huis.
Ooit was de merel een zeer schuwe bosvogel. Dat kun je nu bijna niet meer voorstellen. Er zijn individuen die eten uit de hand, weet ik. Deze merel heeft zijn territorium in onze tuin. Deze heeft inmiddels ook de nodige havermout en meelwormen van de grond geplukt. Deze kan zingen als de beste. Niet iedere merel zingt hetzelfde liedje, ieder zing zoals ie gebekt is…..
LOOK BEYOND THE HORIZON
Weer een maand verder. Het is volop aan het zomeren. De temperaturen ook. De laatste dag van juli sluiten we af met circa 35 graden. De zomervruchten rijpen. Ook de blauwe bessen in de tuin rijpen. De jonge merels hebben er een oogje op laten vallen. Ze gaan op zoek naar de laatste rijpe bessen.
Een koppel merels was afgelopen week drukdoende om de engerlingen uit de grond te vissen. Met hun stevige dolksnavel wisten ze toch voldoende voer uit de grond te halen voor hun jongen.
De rolgordijnen trek ik omhoog en zie daar een paar veertjes liggen. Lees verder
