Het is nog vroeg in de ochtend. Ik ben alleen aan het strand. In de verte nog een paar strandlopers, die voortdurende de vloedlijn afrennen. Een lange sluitertijd, in een lage iso-waarde met een kalme zee, kan je dit resultaat opleveren. Turend door je camera het juiste moment afwachten. De magie van het moment, de magie van de ochtend, de magie van fotografie.
Een solitaire zilvermeeuw zit te slapen op een rots in zee. Een mooi beeld om over te belichten. High-key.
In het weekend 23 en 24 september 2023 viert het theater het Barghse Huus haar 25 jarig bestaan. Een compleet divers programma staat in voorbereiding, waarvoor we zijn gevraagd. Als referent zullen Akwadraat ook acte de préséance geven. Het exacte programma is nog in voorbereiding. In ieder geval staat er nog een FILM ROND EN UIT MONTFERLAND, op het programma. Verder is een NIEUWE trailer over het Bergherbos, Verborgen Montferland. En is er een deel van de presentatie VERAF-DICHTBIJ in het programma opgenomen. Bent u geïnteresseerd in natuur en landschap, op en rond de stuwwal Montferland. Kom! U bent welkom. Informatie: https://www.iedereenwelcom.nl/diensten/25jaar. Reserveer/bestel uw tickets!!
De magie van het noorden is misschien wel het noorderlicht.
De regenachtige periode in combinatie met de warmte zorgt voor een explosie van paddenstoelen.
Vanochtend een beeldje gemaakt van de wespspin. Vanmiddag zag ik een dood, ingekapseld exemplaar in het web hangen. Het is bekend dat het vervellende vrouwtje het mannetje na de voortplanting het mannetje kan opeten. De wespspin werd voor het eerst in Zuid-Limburg gezien. Nu heeft de soort zelfs Scandinavië bereikt.
Brede wespenorchis (Epipactis helleborine) groeit op vochthoudende, humeuze, lemige zandgrond, neutraal tot kalkminnend. Lekker weggedoken van de felle zon. Wordt bezocht door wespen. Dit jaar zie ik tot nu toe, weinig wespen. Wel zag ik een bij, een zweefvlieg en mieren snoepen van de nectar.
Het is pruimentijd. Een overvloed aan pruimen en regen zorgt dat er een tak, ondanks de nodige ondersteuning afbreekt. Een kleurrijk tafereel.
De breedbladige wespenorchis heet nu de brede wespenorchis. Een minder opvallende orchidee met geel tot rood paarse bloemen. Bloeiend in juli en augustus.
Een bloem welke in de ochtenduren bloeit. Inmiddels al uitgebloeid en zaad gevormd. Op 4000 Kelvin gezet. Een koude uitstraling in deze warme tijden.
Het jaar 2023 dreigt voor insecten in het algemeen en vlinders specifiek een extra slecht jaar te worden. De tendens is op zichzelf al een dalende lijn: het aantal dagvlinders is de afgelopen dertig jaar bijna gehalveerd. Sinds 1890 is de vlinderstand zelfs met “tenminste 84 procent” afgenomen. bron vlinderstichting, nu.nl en eigen waarneming. Het is dramatisch. Hier een eikenpage, ook een (potentieel) slachtoffer van de bestrijding van de eikenprocessierups. Xentari is een bestrijdingsmiddel dat in eiken wordt gespoten. Als rupsen dit middel binnen krijgen gaan ze dood. Aldus een artikel van Omroep Brabant. Dat dit past binnen de Flora en Fauna Wet.
Vele grassen zijn zo mooi van vorm. Bekijk de details eens. De kleurenrijkdom. Zo’n eenvoud in optima forma. Sommige soorten zijn ons dagelijks brood. Uit een gewoonte wordt gras gemaaid en meestal geklepeld. Bewust maaien is een kunst en vergt tijd en kennis van zaken.
Soms waren er koudere nachten. De dauw was volop aanwezig. Deze jonge fazanten zochten warmte onder moeders vleugels. Wachten op de eerste zonnewarmte. Met de rug naar de zon.
Deze kuil is ontstaan door afgraving. Een deel van de Hoge Berg, op eiland Texel is gebruikt ten behoeve van de dijk en wegenaanleg. Het zand met een hoog leemgehalte is geschikt hiervoor. De steile hellingen zijn ook geschikt voor gravende insectensoorten. Het is Jac.P.Thijsse die deze kuil met een unieke insectenflora aantrof. De kuil is door Natuurmonumenten aangekocht en sinds 1925 het oudste insectenreservaat van Nederland. Bijna 100 jaar. “Het geheim” van dit gebiedje van circa een hectare is de afwisseling in De Zandkuil. Er zit leem en zand in de bodem, er is vocht en droogte en er is luwte op zuidelijk gerichte helling, waar de zon de bodem opwarmt. En een juist beheer. Daardoor zijn er heel veel verschillende insectensoorten die zich hier thuis voelen.” Het is niet vrij toegankelijk.
Wouter koolmees heeft een nest jonge vogels grootgebracht. Misschien wel een tweede. Een jonge mees ging op ontdekkingstocht buiten de kast. Wellicht werd het haar te warm binnen. Of werd de aanwezigheid van haar niet goed ontvangen door broers en zusters getuige de kale plekken aan vleugel en kopje. Nauwelijks 24 uur later lijkt het nest uitgevlogen….het is stil.
In het weekend 23 en 24 september 2023 viert het theater het Barghse Huus haar 25 jarig bestaan. Een compleet divers programma staat in voorbereiding, waarvoor we zijn gevraagd. Als referent zullen Akwadraat ook acte de préséance geven. Het exacte programma is nog in voorbereiding. In ieder geval staat er nog een film, op het programma. Verder is een NIEUWE trailer over het Bergherbos, Verborgen Montferland. En is er een presentatie VERAF-DICHTBIJ in het programma opgenomen. Bent u geïnteresseerd in natuur en landschap, op en rond de stuwwal Montferland. Kom! U bent welkom. Informatie: https://www.iedereenwelcom.nl/diensten/25jaar.
Met paardenkracht gaat men de adelaarsvaren op de heide te lijf. Een nieuwe methode? De zware rol met kanten walst de varens plat. De steel breekt en daarmee sterft de plant af en verdroogt in deze hitte. De varens worden teruggedrongen. Een actie van lange adem. En arbeidsintensief.
Het veen snakt naar regen. De aanhoudende noorden tot oostenlijke wind van afgelopen maanden zorgt voor een enorme verdamping. Het waterniveau daalt en de aanwezige jonge berken drinken volop. Het veen kleurt groen van de berk. Het versterkt de verdroging en vrijkomen van voedingsstoffen. Een lastige taak.
Een maand met bijna uitsluitend een wind uit noordelijke richting overheerst. Het blijft fris aanvoelen. Het dalkruid stoort zich er niet aan. Het bloeit volop.
De grote ratelaar bloeit. Voor mij een bijzondere bloem, vooral in tegenlicht.
Een landbouwperceel omringd door bos. Ooit was het bos. Het bos, misschien woeste grond met heide, is later omgevormd tot akker. Nu groeit er graan.
Op diverse akkers is de mais ingezaaid. Bij mais denk je aan een gele korrel. Nee, De pootmais is rood . Door een speciale behandeling krijgt deze onnatuurlijke pootmais een alarmerende rode kleur. Mais is wereldwijd een van de meest gekweekte landbouwproduct op aarde. In West Europa is veel productie ten behoeve van veevoer.
Bespiegelingen over de Achterhoek gaat de Achterhoek in. Deze film is dit jaar voor het eerst vertoond in Vorden. De filmers Ineke Heijnen en Fons Rouwhorst laten deze film zien in “s-Heerenberg, in de theaterzaal van het Barghse Huus’. Op 15 oktober 2023, aanvang 14.00 uur is deze film te zien. Entreeprijs 10.00 euro p/p.
De spreeuwen zijn druk met het verzorgen van de jongen. Nog even en je hoort overal de jonge spreeuwen om je heen. Op jacht naar voedsel.
De kleine poppenrover is een zeldzame kever. Op de percelen waar de kever nu is aangetroffen, zijn de stammen nog maar kort geleden afgezaagd. De kleine poppenrover leeft vaak in de kruinen van bomen en valt daarom meestal niet zo op. De kever is een goed voorbeeld van het vermogen van de natuur om plagen te voorkomen en zelf weer voor een natuurlijk evenwicht te zorgen. Processierups zijn dan regelmatig een prooi.
Op de dag van dodenherdenking zijn er veel onschuldige en onzichtbare slachtoffers gevallen of gaan er nog vallen. De helikopter met bestrijdingsmiddelen tegen de eikenprocessierups vloog over de eiken(bos)bestanden op de Eltenberg, Emmerich en Kleve om zogenaamd’ onschuldig gif uit te spuiten over de bossen. Met name waar eiken staan. Je werd wel verzocht om ramen en deuren gesloten te houden en niet naar buiten te gaan. Hoezo onschuldig. Een dag met de eerste zomerse temperaturen wordt bruut verstoord door een sproei regen en een hoop herrie. De druppels zaten in mijn haren, en echt niet van het zweet. Maar aan de huid voelde ik wel met een licht prikkelende huid… Zelfs natuurorganisaties, zoals NABU en Natuurmonumenten doen er niets of weinig op uit of hebben geen invloed. Reageren niet. of nauwelijks En nog erger. Binnen een half uur dat de heli gevlogen had liep er al een schoolklas naar boven om onder de besproeide bomen een picknick te doen. Van geen kwaad bewust, wat er in de lucht hangt, boven hun hoofd naar beneden drupt of wat op de bodem ligt. Alles is (schijnbare)onschuld.
Op 4 mei 2023 is het plan om de processierups met middelen vanuit een helikopter weer te lijf te gaan. Geen gerichte pleks gewijs een gerichte bestrijding. Met de gedachten dat er al zo weinig insecten zijn, baart dat zorgen. Is er wel sprake van overlast van processierups? Wat richt deze actie aan in het leefgebied van insecten, vogels, en het ecosysteem? Zijn we zo hardleers? Archieffoto 2022. Een herhaling .
Veel mensen houden van tulpen. Een aantal plantbedden met tulpen van bovenaf is fotografisch interessant. Een mooi bloemrijk grasland is ook fraai.
Het Wildbiotop Elten staat er weer gekleurd op. Dit stukje grond is het beheer gericht op insecten. Alleen, het Wildbiotop is eigenlijk aan drie zijden omringd door percelen die bespoten zijn met ‘gewasbeschermingsmiddelen’. De groenbemester is dood gespoten , zoals zo vele akkers in Achterhoek, West Europa. Hypocriet of?
Een van de weinig vorstnachten zorgde voor een fragiel stuk ijs. Voldoende voor deze meerkoet.
Deze eeuwen oude iep is een monument. Getooid met vele bloeiaren, wapperend in het voorjaarsbriesje. Een nieuw begin.
Een zonnestraal lijkt op deze boom te vallen, als een spotlight. Het lichte groen prikt door het bos. Prikt aan mijn netvlies. Prachtig.
Kiekeboe, het lijkt vandaag beter weer. Schoorvoetend op de spaarzame vliegdagen zijn de insecten spaarzaam actief. Het is wachten op betere tijden.
Geel van de dotterbloem. Wit van de rijp. Dotterbloem is voor mij het symbool voor venige, natte graslanden. Vaak staan deze gebieden onder invloed van kwel of in een regelmatig terugkerend overstromingsgebied. De okergele kleur valt meteen op aan de slootranden. Hoe vaak nog. Ook deze soort (net als zo velen soorten) staat niet meer op de Rode Lijst. Alsof er zoveel exemplaren en gebieden zijn. Dat verschilt van soort tot soort. Een feit is hoe groter de plantenrijkdom, hoe beter dat het is voor alle soorten die daarna een schakel vormen in de voedselketen.
Een bonte verschijning is de spreeuw. Een prachtige verenpak in turquoise kleuren.
Een keffend geluid in de hoogte. Bijna meeuwachtig. Toch minder schel. Het deed mij even denken aan een groene specht, die in de lindebomen aan het rondscharrelen is. Ik pak de kijker en zie achter de boomtoppen een paar zeer grote vogels met gevingerde vleugels. Onmiskenbaar twee naar elkaar roepende, rond elkaar draaiende zeearenden. En dit was al de tweede maal die dag. De eerste keer dat ik ze zag kon ik er weinig aandacht aan besteden. Geen kijker bij me en de vogels waren erg ver weg. Ik dacht eerst aan een paartje buizerds. Alleen de roep was vreemd. Mijn dag kon niet stuk. Archieffoto.
De dotters ontluiken de eerste knoppen. De hagel van vannacht ligt er nog op. Opname is in alle vroegte gemaakt: het blauwe uurtje.
De eerste zonnestralen vallen op dit mierennest, gelegen tegen een berk.De mieren pakken de warmte mee en brengen de warmte in het nest. Hoe langer je kijkt hoe meer je er ziet rondscharrelen.
In een kalender 2023 Achterhoek is deze foto gekozen. Geplaatst op de maand november. Kalender uitgegeven door Stichting Achterhoek Toerisme.
De crocussen zijn een goede stuifmeelbron voor hommels. De thermometer geeft dubbele cijfers aan en deze hommel is er al bij. Zo ijverig, fijngevoelig en vol vernuft. Een grotere waardering voor deze zespoot en alle andere insecten is op haar plaats.
De eerste twee voorstellingen van de nieuwe film Bespiegelingen over de Achterhoek, van Fons Rouwhorst, Ineke Heijnen en adviseur Theo Heuvelink zijn achter de rug. Volle zalen met mensen die het medium film en de Achterhoek een warm hart toedragen. Hier doe je het voor. De voorstelling van 4 maart is UITVERKOCHT. Op 11 maart is de volgende kans. Deze datum is definitief 11 maart 20.00 uur CULTUURHUS VORDEN. Kaarten 10 Euro p/p te bestellen via docuachterhoek@gmail.com.
Een pyramide van crocussen. Met een bij in top. Een voorjaarsgevoel krijg je als je bij deze stuifmeelbronnen zit. Kleurrijk in een aangename temperatuur, met de eerste bijen en hommels om je heen. Het is nog niet eens half februari!
En zo zat deze Franse veldwesp op de deurpost. Deze is al uit de winterslaap.
Een verhaal over reisbelevenissen in het land der Samen, zomer, herfst en winter. Scan de QR code, recht boven op de flyer, en je ziet de trailer. Of klik hier ….
Een presentatie op een groot scherm, 14 maart 2023, 20.00 uur, Kulturhus Brede Blik te Giesbeek. Tegenover de kerk. Entree 5,00 Euro incl één koffie /thee.
Op 24 februari gaat de nieuwe film Achterhoek, bespiegelingen over de Achterhoek, in premiére. Op 4 maart 2023, 20.00 uur in het Culturhuus Vorden is de eerste gelegenheid om deze bijzondere film te zien. Een documentaire over en met Achterhoekers, het landschap en al haar veranderingen. Entree 10 Euro Kaarten zijn te verkrijgen of te reserveren: Bruna Vorden of via docuachterhoek@gmail.com.
Een eenvoudig stukje schors wordt een diamantje vol kristallen van ijs. Niet het eeuwige leven, maar wel vastgelegd voor eeuwig….?
De boerencrocussen zijn er weer. Massaal. Uit het niets lijkt het wel. Het is zo mooi. De fijne donkere doortekening door het zachtrose. Lentebode. Gemaakt met 20mm op f1,2. GH4 met metabones, 125 iso.
Het is druk in het badhuis. Maar liefst drie houtduiven doken de drinkbak in. Een en al houtduif. De pret was van korte duur. Gelukkig kon ik deze twee nog vastleggen. Door het glas gefotografeerd.
Soms kom je mensen met een masker tegen. Dit gezicht is nieuw voor me. Terwijl ik er al vele malen langs deze face gelopen ben.
Van de herfst in een prille winterperiode. De winterakonieten bloeien. Ook de narcissen, blauwe druifjes en sneeuwklokjes hebben bloemen.
Dit is een van de twee groenlingen welke tegen het raam te pletter vlogen. In een aparte houding is deze vogel gestorven. Oorzaak van deze vlucht is waarschijnlijk een roofvogel. Enkele tortelduiven en merels vlogen pijlsnel uit elkaar.
De natuur en dieren hebben weer onnodige stress gehad. Konden we dankzij het energie premie toch nog honderden euro’s vuurwerk kopen? Maar een vuurwerkverbod is vrijheidsbeperking. Ik weet alleen niet voor wie. Ik durfde niet naar buiten, voordat ik zo”n illegale granaat naar me toegeworpen krijg. Het is tegenwoordig zwaar explosief materiaal. Wanneer gaan de vrijheidsogen los (lees OPEN) in Den Haag, Europa? Hoezo traditie? Een welvaarts uitspatting. Voor een aantal begint het nieuwe jaar heel anders. De een met leuzen, de ander zonder een vinger of hand. Ik kwam dit artikel tegen in NRC, met deze inleiding. Aanrader.
Sommigen rouwen niet om een auto, gymzaal, kerk of een oog minder – dat is traditie!”, schrijft Frank Huiskamp.
Het nieuwe jaar is nog maar een paar dagen jong of onze winterakonieten laten zich al zien. De koudeperiode gevolgd door een warme periode rond de Kerstdagen geven de akonieten een impuls. Ze zijn welkom, het is een voorbode. En na de zonnewende op 21 december krijg je toch het gevoel en ervaar je dat de dagen gaan lengen. Of ze gaan strengen blijft nog afwachten. Maar van deze jonge bloeiende juweeltjes wordt je blij. En krijg je een (pril) geluksgevoel.
Een nieuw jaar. Zullen we de weg volgen , of volgen we een andere route?
Een van de laatste beuken in herfstblad. Met een laagje poedersneeuw in een mistige sfeer. Een overgang van het ene seizoen in het andere, van het ene jaar in het volgende jaar.
De poedersneeuw en de rijp bedekken de eikenbladeren. Met de zon in tegenlicht is het een mooi gebeuren om vast te leggen. Niet ver weg, maar dichtbij. Inmiddels zorgen de vorst en sneeuwperiode ervoor dat het eikenblad veelvuldig naar beneden valt.
Het oorlogsmonument in Elten. Met een spreuk voor eeuwig: Dem Toten zum gedenken. Der Lebenden zum Mahnung. Het laagje sneeuw geeft een extra accent aan het beeld.
Winters weer kent vele gezichten. Van rijp tot sneeuw. Met een zonnestraal of grauw en mistig. Foto in beweging met het licht aan de voet.
Van zandkorrel tot steen, tot zwerfkei. Diverse stenen zijn te vinden op de stuwwal Montferland. Ze zijn oud en komen van ver.
De laatste vuurrode eikenbladeren geven volop kleur en leven. Het lijkt of de herfst afscheid neemt.
Deze paddenstoel is de oranje aderzwam. Deze heb ik op een omgewaaide berk gevonden. Deze vind ik niet vaak in mijn regio. Volgens de beschrijving is het een algemene soort. De kleur en vorm zijn boeiend.
Deze driehoornmestkever kwam tevoorschijn bij de omgevallen berk met berkenboleet. Eigenlijk horen die kevers diep weggedoken te zijn. Jaren terug vond ik er een op eerste Kerstdag. De zachte temperaturen zijn wellicht hier debet aan.
Het is vandaag, 25 november 2022, 17 jaar geleden dat er een enorme ‘Wintereinbruch’ plaatsvond. Natte sneeuw in combinatie met een stevige harde wind zorgde voor een van de grootste verkeersinfarcten en vele takbreuken aan de bomen. Ik herinner me nog dat je in het bos voortdurend krakend hout hoorde. De sneeuwval met het vele herfstblad aan de bomen versterkte de takafbreuk. Het was wel fotogeniek. En deze winterse periode duurde bijna vijf dagen.
Gaan de bladeren niet bewegen dan ga ik maar draaien. De bladeren (gaan) vallen. Het is de tijd van loslaten. Een laatste zwaai, of draai van de herfst?
Herfst een bijzondere tijd. Het fluistert door de wind Ik val, kom neer, maar verrijs ieder jaar. Als ik de herfst of winterstormen doorsta. Het is geen spectaculaire herfst. Toch is er altijd iets te vinden.
De goudvliesbundelzwammen zijn enkele dagen later geheel uitgevouwen en rond. Inmiddels is het een week later, met een warme periode en alles is in elkaar gezakt.
Het is herfst. Paddenstoelen laten zich na een korte regenperiode volop zien. Inmiddels hebben we een warmte golf achter de rug. De regen blijft uit. Paddenstoelen beginnen te verdrogen.
Deze paddenstoel is de goudvliesbundel zwam. Groeit graag op beuk. Dit exemplaar groeit in een afgeknapte beuk. Deze beuk is in een februari storm van 2021 op circa 5 meter afgeknapt. Het is rigoureus gebeurd. In het deel wat afgebroken is ontspruit de goudvliesbundelzwam. Hier een inkijk.
Aan de vloedlijn liggen stroken met veren van vogels. Regelmatig vindt ik dode vogels. Het is schrikbarend. Wat is nu een Waddeneiland zonder vogels? Gelukkig zag ik nog grote groepen op hoogwatervluchtplaatsen pleisteren. Hopelijk ontsnappen deze groepen aan de vogelgriep. Het is een ziekte die binnen enkele vogelsoorten enorme verliezen veroorzaakt. Herstel vraagt vele jaren misschien wel een decennium of meer.
Deze zoutminnende plant komt vooral voor in kwelders. Op plaatsen welke bij regelmaat overstroomt met zout water , zoals in de Slufter op eiland Texel. Een overbelichte en bewogen foto alsof de plant bewogen wordt door het getijde.
Deze Elstar appel heeft een brandblaar. Door de intense hitte (39 graden C) van afgelopen weken heeft de appel een brandvlek en brandblaar opgelopen. Daarna toch wat snoeihout ervoor geplaatst voor de beschutting Gelukkig is het niet verder gaan rotten en smaakte deze appel heerlijk.
Deze vogel haalt allerlei krachttoeren uit om de insecten uit de venkel te eten. Met deze droge en warme dagen lijkt mij het geen vetpot.
De boerenzwaluwen zijn hier aan het verzamelen voor de grote trek naar het zuiden. De noordenwind is gunstig voor ze.
De boerenzwaluwen zijn zich aan het verzamelen. Het is half augustus. Een bijzondere maand met zomerse en tropische temperaturen. Met een groot neerslagtekort. Het peil van het grond- en oppervlaktewater zakt verder en verder. De Rijn kent een laagterecord.
En zo trof ik nog een overstekende rups op het asfalt aan. Een pijlstaart op haar rug trok meteen de aandacht. Nader onderzoek volgde. Het bleek om het groot avondrood te gaan. Het is vrij grote nachtvlinder tot ca 5 cm. De rups kan wel 8 cm lang zijn.
Op enkele voedersilo”s zijn enorm grote schilderingen aangebracht, met de patrijs en akkerkruiden rond zich. Een monotone silowand wordt opgefleurd met dit beeld. Laat het voor iedereen en de agrarische sector, in het bijzonder, een bron van inspiratie zijn om goede leefomstandigheden te scheppen voor mens en dier.
Met behulp van wildcamera heb ik boommarters vastgelegd. De paartijd is van juli tot half augustus. De verlengde draagtijd duurt 8 tot 10 maanden. Na de bevruchting deelt de eicel zich een aantal maal en gaat dan in een rustfase. Pas rond januari nestelt de eicel zich in de baarmoederwand en vanaf eind februari – maart ontwikkelt het embryo zich verder. De jongen worden eind maart tot eind april geboren. Het aantal jongen varieert van 1 tot 5.(bron VZZ). Een ouder beeld uit mei 2019.
De oogst van graan is in volle gang. Lege akkers onder de mooie wolkenformaties maken het Montferlands Massief boeiend.
Een warme maand ligt achter ons, met extreme die bijna de veertig graden aantikte. Vele bloemen verloren hun kleurenpracht en maakten vele zaden. De zaden zitten klaar om meegenomen te worden door de wind. Ze laten los. En zweven door de vrije lucht. Deze maand juli hebben we ook weer diverse mensen en zaken met onbekende bestemming moeten loslaten .
Een paar weken terug is de film Grutto, de reis van onze nationale vogel in premiére gegaan. Ruben en Melchert, de regisseurs, en de hele crew hebben een prachtig product neergezet. Chapeau. Ik heb deze boeiende en sfeervolle film gezien. De hele geschiedenis en de levenswijze van de grutto in Nederland komt in de film aan bod. Zowel in de winterperiode in Senegal, de reis, als de broedperiode in Nederland. Vele gevaren liggen op de loer. Vele lastige omstandigheden komt het dier tegen. En weet zich ook goed aan te passen. Dat zie je nu ook met de IJslandse Grutto gebeuren. Er zijn in IJsland meer ontginningen van woeste grond, meer landbouwgrond, minder strenge winters, meer broedmogelijkheden voor de de IJslandse grutto. Dit gaat ten koste van de oorspronkelijke vogels zoals watersnip, wulp , rosse franjepoot. Totdat het ook zo intensief is dat er een situatie ontstaat die vergelijkbaar is als in Nederland nu. Een prachtige film die eigenlijk niemand, ook de landbouwsector, mag missen. Mijn verwachting is dat er vooral een generatie op af komt, die de grutto uit hun jeugdjaren nog levendig kan herinneren. De huidige generatie heeft vast en zeker een ander beeld over de verschijning en verspreiding van de grutto. Er is sprake van extinctie. Als je niet weet hoe het was, mis je het ook niet. Ik herinner het me nog goed. Op Groot Terkooyen in Brabant waren bijzondere bodemomstandigheden. Het waren graslanden met een zeer slecht doorlatende bodem. Met drassige weilanden tot gevolg. Dat is opmerkelijk want deze graslanden liggen beduidend hoger gelegen dan de nabij gelegen gebied. Het vormde een waar gruttoparadijs. Tientallen paartjes grutto broedden hier. Hoe de situatie nu is? Ik zou het niet weten. Ik ken ook nog de situatie dat er op iedere maisakker nog wel een paartje kieviten broedde. Dat is niet meer zo. De maisakkers zijn letterlijk zo dood als een pier. Er zijn nauwelijks regenwormen of ander voedsel voor deze dieren. Het voedsel is er niet of het is onbereikbaar. Dicht gereden bodems door zware landbouwmachines, droogte, ontwatering en een slechte bodemkwaliteit zorgen ervoor dat er geen eten is voor de vogels en hun nakomelingen. Het is voor hen een onzekere toekomst.
Eindelijk is het dan zo ver. Het net is van de blauwe bessen. De merels probeerden, zelfs met een beschermnet, regelmatig een besje te kapen. Zelfs met een speciale techniek wisten ze een aantal malen de bessen te bereiken. Ze hadden de smaak te pakken. Nu kunnen ze vrijelijk de laatste bessen plukken.
Een groepje gierzwaluwen jaagt aan het firmament. De temperatuur is hoog. Het is nog volop zomer als deze vogels zich gaan verzamelen en klaar maken voor vertrek. De volgende dag is het stil. Geen luide roep meer van deze luchtacrobaten. Het is vele maanden wachten voordat ze terugkeren. Het is hoogzomer, maar een leegte ontstaat.
Dit insect heb ik nog niet eerder gezien bij het insectenhotel. Het is de muurrouwzwever. Zij profiteert van de aanwezigheid van een insectenhotel. Zij parasiteert op het broed van metselbijen en broed wat in insectenhotels is afgezet. Het is een soort uit de familie van de wolzwevers. De familie wolzwevers is een warmteminnende soort. In een opwarmende klimaat en warmere zomers kan deze soort goed gedijen en zullen we deze soort vaker gaan zien.
Zonnebloemen en venkel. Echte zomerkoningen. In vol tegenlicht bij bijna 40 graden.
Deze page kwam eitje afzetten op deze mini plantjes wilde peen. Het is ongelooflijk. Ik heb zelf nooit geweten dat er daar peen groeide. Op een foto zag ik dat er een eitje was afgezet. Hier is de vlinder in actie. Inmiddels is dit stukje gras een no-go zone. Zo zie je maar dat het maaien en afvoeren van gras en bermen is zeker niet altijd een goede actie. Het klepelen van bermen is helemaal uit den boze.
Uitzicht op de gletsjers van het Mont Blanc Massief. Indrukwekkend. Gemaakt tijdens onze 10 daagse rondwandeling met rugzak en tent rond de Mont Blanc.
Een beeld gemaakt in de tuin. Deze drie vormt 10 procent van de hele populatie die zich rond twee vlinderstruikjes ophouden. Totaal telde ik meer dan dertig dagpauwogen. Mooi om te zien.
Over bloemen gesproken. Een helling vol met deze orchideeën. Een weelde. Rijkdom. Een genot om dit te zien te ervaren. Te beleven.
De TMB is de afkorting voor Tour de Mont Blanc. Deze rondwandeling van 170 km hebben we afgelopen weken gerealiseerd. Een wandeling met rugzak en tent, rond de Mont Blanc en door het Mont Blanc Massief met ruim 10.000 hoogtemeters. Gelukkig lag er dit jaar weinig sneeuw en konden we makkelijker moeilijke passages passeren. Het vroege tijdstip in het jaar zorgde voor een enorme bloemenweelde. Een wereld die we hier nauwelijks kennen. Een wereld met korhoender, lammergier, slecht-en torenvalk, steenarend, gemzen, steenbokken, alpenmarmotten en de vele insecten. Teveel om op te noemen, bijna teveel om alles te zien. Bijna ongerept. De bergweiden in het dal bloeien volop als we starten met de wandeling. De laatste dagen zijn al vele graslanden gemaaid en ligt het gras te drogen of wordt verzameld. Het is ook de tijd dat vele koeien de bergweides en almen op gaan. Hier de eindfoto, na 10 dagen, terugkeer bij de auto. Bijna alle weersomstandigheden hebben we getrotseerd. Storm met sneeuw en hagelbuien, koude en warmte, met temperaturen tegen de dertig graden, hebben we de route afgerond. Met voldoening en trots kijken we terug op deze mooie, maar pittige rondwandeling.
Kunst met een kleine k. Het is een klein deeltje van een water uit een waterbak bepoederd met stuifmeel. Creatie van natuur, zwaartekracht en de elementen. Vormen als hersenspinsels.
Het fluitenkruid is alweer weken uitgebloeid. Het echte voorjaar lijkt alweer achter ons te liggen. Hier een herinnering aan.
Oude tijden herleven met de bustour met het vertrouwde geel van GSM (Gelderse Spoorweg Maatschappij). Tegenwoordig denk je bij gsm aan een mobiele telefoon. Deze opname is gemaakt tijdens opnames voor de nieuwe film Bespiegelingen van de Achterhoek van Fons en Ineke. Een grote inzet, vele film settings, opname apparatuur en opname standpunten zijn hiervoor uit de kast gehaald.
De Bemelerberg is een geologisch monument en een natuurgebied. Het bestaat uit enkele groeves, kalksteenrotsen en schrale kalkgraslanden met aangrenzend boomgaarden en heggen, grasland, bosjes, houtwallen en holle wegen. Een paradijsje voor flora en fauna. Het gebied is in bezit van Het Limburgs Landschap. De eerste aankopen zijn in 1942 gedaan. Het wordt gegraasd door een kudde speciale soort schaap; het Mergellandschaap. Het is een bijzonder gebied.
Op een stralende windstille koningsdag klinkt opnieuw het geluid van een helikopter boven de Eltenberg. Het is weer zover. De processie rups wordt in opdracht van de gemeente Emmerich met een helikopter bestreden. Sinds deze acties hebben we alleen dode jonge koolmezen in de nestkasten. Ik verwacht dit jaar weer. Een oorzaak is de jonge vogels kunnen niet tegen het ‘gif”, of ze komen om van de honger omdat al het kleine insecten grut bestreden is en geen voedsel meer beschikbaar is. of een combinatie. Het is triest. En zo wordt het stiller en stiller. Geen gezoem, geen gekwetter, alleen het geraas van tuinmachines, auto’s of vliegtuigen, of (dance)festivals met een flinke bass en herrie om ons heen.
Het project Pieterpad is afgerond. Met tent en rugzak is het pad met ca 500 km lengte gelopen. Je wandelt door een scala van landschappen, ontmoetingen en belevenissen. Een nieuw doel ligt in het verschiet. Het einddoel de oude ENCI groeve is in ieder geval bereikt. Een hoogtepunt in de wandeling is toch dit kunstzinnig ontworpen uitzichtpunt. Hoog boven de groeve sta je. Je bevindt je hier niet op een berg maar eigenlijk op een uitgesleten plateau, dat ooit een Krijtzee was. Daarin zwommen o.a. de reusachtige Mosasaurussen. Het plateau is dus eigenlijk een voormalige zeebodem van kalkgesteente, gevormd aan het einde van het Krijttijdperk. Dat kalkgesteente noemen we hier ook wel de mergel. Die kalkbodem vormt, samen met de ligging, de hoogteverschillen en de begrazing door de Mergellandschapen, de basis voor een geheel eigen klimaat en markante begroeiing. Daarmee ontstaat een zeer biodivers natuurgebied: Zomers is het hier één groot veldboeket, vol zeldzame bloemen en kruiden zoals soldaatje en kalketrip. Een paradijs voor talloze soorten insecten, vlinders en vogels. Met dank aan de mergel vanuit de voormalige Krijtzee. (bron NM)
Het is een vroege waarneming van het oranjetipje. Ze rust op haar waardplant de pinksterbloem. Op een veldje met verspreid staande pinksterbloemen, rusten in totaal 3 oranjetipjes. Uiteindelijk heb ik zolang gewacht dat de diertjes voldoende opgewarmd zijn dat ik deze in slow motion heb gefilmd bij het wegvliegen. Het ongewisse tegemoet.
En zo zag ik deze gouden tor rond krabbelen op een warme dag in maart. Inmiddels zijn de temperaturen flink gedaald en valt er soms sneeuwregen. Op andere plaatsen ligt een sneeuwdek van centimeters. Kan ie de winterinval doorstaan ?
Februari wintermaand, dat ging dit jaar niet op. Het was een storm maand. Met enkele stormen zelfs per week. Gelukkig hebben deze krokussen dit doorstaan.
Bruine winterjuffer. Een onopvallende juffer die de winter overwintert. Er zijn twee soorten winterjuffers, de noorse en de bruine winterjuffer. Beiden overwinteren op deze wijze. De bruine winterjuffer komt meer voor op droge heideachtige terreinen en de noorse winterjuffer is een soort van de laagveengebieden.
Een nieuwe tuinvogelsoort. Een grote zilverreiger landt in een conifeer bij de buren. Vandaaruit heeft ze uitzicht over een vijver. Na een tijdje neemt ze de vleugels.
De Wrangenbult is een heuvel tussen Hummelo en Laag Keppel gelegen. Van oorsprong liepen hier een achttal paden omhoog met een verbindende cirkel. Door deze figuurvorming wordt het ook Sterrebos genoemd. In 2014-2015 is de stervorm in ere hersteld. Oorspronkelijk stond er een galg op deze heuvel. Hier werden in de middeleeuwen de misdadigers berecht. Hier een bovenaanzicht in de laatste herfstkleuren.
Een groepje paddenstoelen op een stronk met een geel kleurend beukenbos . Het is een metafoor voor de herfst.
Met deze temperaturen kleurt het blad langzaam of is al van de bomen gevallen.
Op 1 november is de film Paradijs voor de Patrijs rondom het Montferlands Massief in première gegaan. Vele genodigden, sponsoren, tellers waren aanwezig in de theaterzaal van Het Barghse Huus. Karen doet het openingswoord.
Net op de laatste dag van de maand nog een keep op onze zonnebloemen. Een fraaie noordelijke broeder, die een bezoek brengt in onze tuin.
In de media zijn veel berichten over klimaat te vinden. Vooral nu de wereldtop weer grote beloftes naar elkaar gaan maken. En wil iedereen het beste jongetje van de klas zijn. Op allerlei niveaus lees je ontwikkelingen. Neem nou de proef met een grote mix aan grassoorten. Men ontdekt dat niet iedere grassoort hetzelfde ontwikkelt. Je hoeft maar in je tuin te kijken en ziet al een aantal soorten, die anders wortelen, vroeger of later groeien en bloeien, beter tegen droogte kunnen of minder goed…..Waarom wil de agrarische sector vooral Engels raaigras? O.a. deze soort heeft de eiwitten beschikbaar voor de koe, daarom willen we een grassoort. En is goed bestand tegen veel mestafgifte en groeit snel en zaaien we een soort in. Produktie.
Volgens NOS , ik citeer: De CO2 afgifte is na Corona explosief gestegen. Dat zou door de landbouw komen. Wat dacht u van de (zware) industrie die tijdens Corona op halve kracht draaide, geen vliegverkeer, nauwelijks woon-werkverkeer Lock downs, avondklok, alles zat op slot. De landbouw draaide gewoon door, ook tijdens Corona. Het is allemaal vingerwijzen. Maar let op er wijzen altijd drie vingers jouw eigen richting uit…. Is het de bedoeling om de landbouw te saneren, grond te claimen en dan vol te bouwen met woningen en infrastructuur, tot in de laagste delen van Nederland toe (-5 NAP) ? Wordt hier op aangestuurd? De (rijke westerse) menselijke activiteit, bevolkingstoename, steeds meer gemak en luxe, ligt toch ten grondslag aan CO2 produktie is mijn voorzichtige conclusie. Met goede herinneringen aan de mooie en schone luchten.
Op 1 november is de première van de ‘patrijzen film’ Paradijs voor de Patrijs rondom het Montferlands Massief. Dit is voor genodigden. Daarna is op 4 november de film te zien voor alle inwoners en andere belangstellenden. Het Barghse Huus opent haar deuren om 19.30 uur. Kaartverkoop 7,50 Euro via Iedereenwelcom.nl . De vertoning is alleen te bezoeken met coronatoegangsbewijs in de vorm van een herstelbewijs of een vaccinatiebewijs of een actueel negatief testbewijs. Dit bewijs toont u bij binnenkomst in de vorm van een QR-code. Om te kunnen controleren of het coronatoegangsbewijs van u is, kunt u ook worden gevraagd om een legitimatiebewijs te tonen. Op 4 november zal er voor de pauze de film zijn, na de pauze komt Edwin Witter met een presentatie over de vijf V’s, welke de biodiversiteit van een gebied beïnvloeden en nog een paar korte films. We verwelkomen je graag.
Dit is mijn prijswinnende foto. In de Tuinen van Kasteel Bergh worden de uitgekozen foto’s in groot formaat opgehangen.
De eerste kortere dagen zorgen voor de bloei van de eerste crocus. Gezien de beschadigingen heeft deze bloem al te lijden gehad. “s Middags kwam er regen en wind en zag de bloem naar het gras zakken. Het was kort maar krachtig. Gelukkig hebben we de foto nog.
De Stichting Montferland Cultuurfonds schrijft een nieuwe fotowedstrijd uit. Een wedstrijd met een gedegen reglement en een professionele fotojury. Op 30 september kreeg ik bericht dat een foto is verkozen tot een van de twaalf winnende foto’s. De eindselectie volgt. In ieder geval komt een geprinte foto op groot formaat in de tuin van Huize Bergh te staan. We wachten af, wat het verder brengt op 8 oktober. Dan is de officiële bekendmaking. Wordt vervolgd. Dit is onze vaste gast aan de druivenstruik. Een merel vrouwtje met een gekneusde vleugel. Opgelopen toen ze tegen een raam vloog. Gelukkig is ze weer gerevalideerd en kan ze weer redelijk vliegen. Zij is kind aan huis.
Een palet aan kleuren zitten in de veren van een spreeuw. Kleurrijk. Een voorbode voor de herfst?
Op 21 september is de aflevering College Tour geweest. Jan Terlouw was daar als hoofdgast. Twan Huys gaat het gesprek aan met de bijna negentig jarige Jan Terlouw. Een boeiende ontmoeting, waar iedereen naar zou moeten kijken en luistern. De hele aflevering van College Tour met Jan Terlouw is hier terug te kijken..(Bron Gelderlander en NPO KRO)
Blick ins Rheintal is een van de 17 prijswinnende foto’s met het thema Emmerich.
Deze spreeuw is tegen het raam gevlogen. De vogel lag aan de de deur een klein plasje bloed kleurde de stenen. Regelmatig vliegt er ook een sperwer door de tuin. Mogelijk is de spreeuw blindelings weggevlogen, met fatale gevolgen. Een detail van het kleurrijke verenpak van deze spreeuw.
De keizersmantel is een vlinder van keizerlijk formaat. Zij is groot en is een krachtige vlieger. En bovenal erg mooi. Het vliegseizoen is bijna voorbij. Kijk al weer uit naar de volgende zomer.
De heide op het Balloërveld is mooi. De sfeer sereen. In de verte drijven nog enkele mistbanken, die al snel verdwijnen met de opkomende zon. De opvlammende bessen van de lijsterbes steken markant af tegen de heide of horizon. Blikvangers. De foto is gemaakt tijdens het lopen van het Pieterpad met rugzak en tent. Wandelen werkt verslavend. Wandelen verruimt de geest. Voor de oplettende kijker zie je het landschap voortdurend verschuiven. Samen met de provincies met al hun eigenschappen, kwaliteiten. Zie en voel je de historie van de regio. Met de enorme afgegraven veengebieden, veensloten of aangelegde bossen tijdens de werkverschaffing. De natuurlandschappen en de ontwikkelingen van deze tijd. Zonneparken, windmolens en blokkendozen verschijnen. Een andere tijd breekt aan.
Stenen blijven tijdloos. Gaan terug in de tijd, naar het nu en in de toekomst. Het stenenmonument van het Pieterpad is uniek. Het monument staat in het Sleenerzand. Je kan er zo aan voorbij lopen. Het bestaat uit drie stenen, met de bovenste steen een uitgeslepen ronding met een gat aan het einde. De oneindigheid.
Het cultuurlandschap heide blijft toch een apart landschap. Hier de hogere gronden met jeneverbes in optrekkende mist en een pril zonnetje. Verrassend is hoe heide na een aantal warme en droge zomers zich nu weer heeft verjongd. Op de Hoge Veluwe mag je zelfs op bepaalde locaties zelfs een bosje heide knippen. Een mooie souvenir en je helpt de heide te verjongen.
Dit rood weeskind valt in het geheel weg tegen de bast van de zomereik. Camouflage ten top, totdat het diertje lastig gevallen wordt door anderen. Dan spreidt het haar vleugels en komt de roodgekleurde binnenkant in beeld en dient als een afschrikwekkende werking. Een wond in de boom lekt vocht . Daar komen diverse insecten drinken. Op het eerste moment vlogen er twee weeskinderen rond, een ervan landt terug op de stam. Verder trekt dit diverse andere soorten vliegen en kevertjes naar deze boomwond. Vliegen als dambordvlieg, groene keizersvlieg en blauwe vleesvlieg vlogen door mijn beeld.
Zomertijd is vlindertijd. De vele bloemen van kale jonker, koninginnenkruid en andere distels trekken veel insecten en vlinders. De minder droge en hete zomer van 2021 zorgt voor meer bloeiende planten. Daar lijkt deze keizersmantel van te profiteren. Eind vorige eeuw was deze vlindersoort bijna uitgestorven. Sinds 2005 wordt de vlinder vaker gezien. In 2015 is de vlinder weer als standvlinder terug in Nederland.
LOOK BEYOND THE HORIZON
De kleurcombinatie spreekt voor voetbalfans voor zich. hoewel? In de natuur trof ik het van het rode blad van de wilde peen en haar witte schermbloem. Wachtend op een koninginnenpage.
LOOK BEYOND THE HORIZON
Het is net half juli geweest en een vloedgolf van water uit Eifel, Ardennen en Sauerland komt Nederland binnen. Nadat het een enorme ravage met vele slachtoffers heeft aangericht in Duitsland, België en Nederland. Een ramp. Sommige agrariërs konden hun gemaaide gras in de uiterwaarden niet meer op tijd voor het hoogwater van het land krijgen. Het is verloren, gelukkig hebben we nog de foto.
LOOK BEYOND THE HORIZON
Deze rups zit op het knopig helmkruid. Het diertje eet en eet maar door. Het is het rupsje van nooit genoeg. Het lijkt wel een mens. Die wil meer, groter en haar grenzen liggen niet vast. Het is naar Mars, Noordpool en de diepzee. Ze gaan op zoek naar grondstoffen en meer. Een onbegrensde honger naar grondstoffen, naar meer.
LOOKBEYOND THE HORIZON
Op een bospad kwam ik deze paardenmest tegen. Een tiental atalanta’s zat zich tegoed te doen aan mineralen.
LOOK BEYOND THE HORIZON
Een rode bosmier is op sleeptouw met een gestorven pluimvoetbij. Een zware klus. Met grote ijver wordt hier aan gewerkt. In de natuur gaat niets verloren.
LOOK BEYOND THE HORIZON
Kleur een samenstelling van RGB. Een mix met meer Rood, Groen of Blauw. Het rood in deze groene bloemenzee valt op. Een feest om naar te kijken. Genieten, samen met de vele insecten.
LOOK BEYOND THE HORIZON.
Het luchtruim boven het Bergherbos is gevuld met voortdrijvende en jagende wolken. Windkracht 4 uit een zuid-westhoek jaagt de wolken naar het noordoosten. Een machtig gezicht om bij weg te dromen om je in deze wolken weg te laten voeren.
Een mooie vlinder die voorkomt in structuurrijke en vochtige bossen met een ondergroei van kamperfoelie. Dit is dan ook de waardplant. Op warme zonnige dagen zoekt ie graag bosranden op met kamperfoelie en bramen.
Ooit was de merel een zeer schuwe bosvogel. Dat kun je nu bijna niet meer voorstellen. Er zijn individuen die eten uit de hand, weet ik. Deze merel heeft zijn territorium in onze tuin. Deze heeft inmiddels ook de nodige havermout en meelwormen van de grond geplukt. Deze kan zingen als de beste. Niet iedere merel zingt hetzelfde liedje, ieder zing zoals ie gebekt is…..
LOOK BEYOND THE HORIZON
Een boommarter moertje bij haar latrine. Het moertje is mager en tenger. Is zeker niet zenuwachtig en heeft me weinig opgemerkt. Haar jong(en) heb ik nooit gezien of maar een glimp van opgevangen. Het vroeg veel tijd met weinig beelden of ontmoetingen. Toch blijf deze ontmoeting een mooie herinnering en een goede aanvulling van mijn beeldarchief.
LOOK BEYOND THE HORIZON
Zomerse avonden met zwoele temperaturen zijn ideale momenten om nachtvlinders en kevers door de stille avondlucht te zien vliegen.
LOOK BEYOND THE HORIZON
Terwijl bijna heel Nederland juichend, joelend en schreeuwend voor de buis hing, zijn we op zoek gegaan naar de stilte. De stilte van de avond en nacht. De stilte en avond sfeer op de heide is een van een andere aard. De stilte doorbroken door natuurlijke avond en nachtgeluiden. Het meest opvallende is het geratel van de nachtzwaluw dat over de open heide en stuifzand gebieden klinkt. De nachtzwaluw vangt daar in deze tijd vele meikevers. Boven ons hoorden we regelmatig het gekraak van de dekschilden tussen de stevige snavel. Het geratel klinkt als een onafgebroken wekker door de avond. Regelmatig doorbroken door het ‘genies’ , de baltsroep van de houtsnip. De vleermuizen en de ransuil die langs de bosranden op zoek gaan naar voedsel. Een andere stilte. Een mooie herinnering. Een herinnering en een stilte die je vast wil houden. Geen gejuich, geen gejoel, gewoon niets, alleen een grootste stilte. Je wilt niet praten, alleen maar de stilte absorberen. Een zeldzaamheid, je wordt er bijna dronken van en krijgt er nooit genoeg van.
LOOK BEYOND THE HORIZON
Het is nog vroeg, lees donker, als ik het terrein betreed. Een mooie ochtendsfeer met mist hangt boven de velden. De eerste ochtendvogels laten zich horen. De laatste roepende nachtvogels zoeken beschutting en dekking.
LOOK BEYOND THE HORIZON
Blaumeise is de Duitse benaming voor pimpelmees. De blauwe kleur in de veren is bij deze jonge vogel nog schaars aanwezig. Wel zijn haar pootjes behoorlijk blauw. Dit is een van de zeven of acht jonge pimpelmezen die vandaag de nestkast verlaten. Deze jonge vogel kijkt met opgeheven kuif de nieuwe wereld in. Een bijzondere dag voor deze diertjes. Het is lekker warm. Ze lijden geen koude. En hopelijk mogen ze oud worden. Adieu…..goegoan.
LOOK BEYOND THE HORIZON
Een boomkikker is een amfibie welke uitstekend is gecamoufleerd. Na de winterrust gaan de diertjes eerst naar het water om zich voort te planten. De mannetjes kekkeren de hele nacht door. Het vinden van deze dieren in de avond en holst van de nacht is bijzonder. Het mannetjes met zijn opgeblazen keelzak is indrukwekkend en imponerend. En dat voor zo’n klein amfibie. Rond het jaar 1900 hoorde dit amfibie veelvuldig. Stapte je op de trein in Zutphen naar Winterswijk, hoorde je tijdens de treinreis bijna overal het gekek van dit dier. Menselijke ingrepen hebben het leefgebied van dit diertje teruggedrongen tot enkele reservaten.
Tot eind mei bleef het wisselvallig en koud weer met bijna 80 mm neerslag. Dat is lang geleden dat we zo”n natte maand mei hebben gehad. De natuur herpakt zich in de laatste dagen van mei.
Het is een aan en af vliegen van de ouders. Deze halen het voedsel voornamelijk van de lager gelegen graslanden.
Een voorjaarsfeestje in de nestkast. Volop jong leven. Er wordt druk aan en afgevlogen door de ouders. Genieten en dat in deze minder vrije Corona tijd. Een lust voor het oog. Aan de hemel verschijnt op 10 mei 2021, een helikopter, en strooit biologisch (bestrijdings)middel tegen de processierups. Vaak maakt men gebruik van Bacillus thuringiensis, een middel dat vele soorten schaadt. Zwembaden en vijvers afdekken, ramen en deuren dichthouden is het devies ! Volgens de berichtgeving van de opdrachtgever Stadt Emmerich is ook in 2020 de processierups op deze manier bestreden. Op 13 mei 2020 hadden we dode koolmezen in de kast. Op 18 mei 2021 volgt een herhaling.
Tegenwoordig lijkt het wel of we overal overlast van hebben. Zijn het niet de roeken in de gemeente Zevenaar, zijn het wel de spreeuwen die op je schuur dak zitten te poepen. Toch vergeet men dat deze vogels ook emelten uit het grasland van de boer eet. En zo vergaat het ook met de bestrijding van processierups. Het wordt ingezet omdat we overlast hebben. Is de overlast het voorjaar 2021 groot? Het is een vochtig en koud voorjaar. De rupsen zijn minder actief, de haartjes vallen op de grond en plakken met dit weer vast of verspreiding zich amper. En vooral we zijn als mens veel minder buiten, het is Corona, nat en koud, dan heb je minder (over)last. Zijn we de natuur wel dankbaar, en tonen we dat haar ook?
Massaal zijn er mezenkasten opgehangen om als natuurlijk bestrijdingsmiddel tegen de rupsen te laten fungeren. En gaan daarna met een bestrijdingsmiddel onder de laanbomen en bomen te lijf. Of zelfs met behulp van een helikopter met een goedje over de (eiken) bossen van de Eltenberg. Het grote natuur en landschapspark Bergherbos en Eltenberg lijkt ‘vogelvrij’. Na deze helikopteractie is de voorraadkast voor de mezen leeg en een nestkast vol dode jonge vogels. Dan hebben we meteen ook geen last meer van de mezen. Is deze mezenfamilie een voorbeeld hoe we omgaan met natuur, met het bos?
Wordt het bos stil? Geen knagende rupsen, geen vogels, geen gezang meer. Het wordt stil. Heel stil. We hebben overlast van de stilte. We drukken de oordopjes in de oren en tippen op de smartphone : vogelengezang.
LOOK BEYOND THE HORIZON
Deze honingraat trof ik aan in een chaos. Vorige week is een enorme beuk op ca 5 meter afgeknapt. Enkele dagen daarvoor hoorde ik al een ander geluid aan deze boomreus tijdens de stevige wimdvlagen. Dinsdag waaide het behoorlijk met stevige rukwinden, met tot gevolg dat deze beuk knapte. In de holle stam zat een oud bijennest. Een detail uit het raat. Een kunstwerk op zich.
LOOK BEYOND THE HORIZON
Maart is een voorjaarsmaand. Een start van een nieuw begin. Het is me wel een start. Een start met horten en stoten en vooral uitersten. Veel wind, veel koude nachttemperaturen en weinig regen (ca. 30 mm) met enkele dagen met hoge temperaturen overdag, zo is het weer deze maand te typeren. Toch gaat de natuur door. De wilgenkatjes komen en trekken hommels en vlinders, zoals deze kleine vos.
Geel staat symbool voor optimisme en energie. De kleur geel maakt je actief. Termen als logica, leren, studie, intellect, wijsheid, en groeien horen bij deze kleur. Geel stimuleert mentale activiteit. Alleen de kleur van geel gras betekent voor de natuur, onheil. Het brengt weinig goeds. Het zorgt voor een dood bodemleven, het grondwater en oppervlaktewater raakt vervuilt met al deze gifstoffen. Gifstoffen die uitspoelen en in het grondwater terecht (kunnen) komen en misschien weer kunnen worden opgepompt door drinkwaterbedrijf zoals Vitens in Montferland. Gifstoffen welke mogelijk via uitspoeling en/of kwel in oppervlaktewater kunnen komen, waar waterdieren en vissen in leven. Deze opname is gemaakt in het intrekgebied (buiten het waterwingebied) van het drinkwaterproductiebedrijf Van Heek omringd door bossen met de bestemming Natuurgebied. De bestaande gebruiksrechten doen nog steeds gelden. De gevolgen zijn niet of onvoldoende onderkent. Het is jammer dat de gebruikers niet verder komen dan het in stand houden van een landschap vol dode vogels en (bodem)dieren.
LOOK BEYOND THE HORIZON
Vandaag kwam er een nieuwe gast langs het keukenraam lopen. Nieuwsgierig keek ie naar binnen. Ging daarna op zoek naar walnoten onder de voertafel. Dit is een van de gasten. Vandaag zag ik in de tuin: pimpelmees, koolmees, vink, appelvink, kauw, groenling, heggemus, huismus, tortelduif, houtduif, holenduif, merel, zanglijster en ekster.
Soms tref je het, soms ook niet. Vanochtend lopend door het bos, hoor ik een havik kekkerend, alarmerend. Opmerkelijk. Even later zie ik deze havik naar een lariks gaan. Er springt een boommarter op en deze klimt vervolgens deels over de zijtakken en via andere bomen rustig naar beneden. Het laatste beeld wat ik zag, was een boommarter lopend over een stam van een omgewaaide berk. Een ruime bossige staart, en een dikke lichtbruine wintervacht. Een mooie ontmoeting. Deze opname uit het verleden herinnert me aan de situatie van vanochtend.
Vandaag een stevige bries met rukwinden met stormkracht tot storm (windkracht 9) aan de kust. Toch kwamen in onze regio stevige rukwinden voor. De boomtoppen komen onscherp in beeld door de lage sluitertijd, waarbij de zwiepende bomen onscherp worden en de andere boom komt even in een luwte. Roerige tijden.
Het naaldbomenbestand heeft flink te lijden onder de schorskevers, zoals de letterzetter. Dit in combinatie met drie droge en warme zomers zorgt voor veel zaaghout. Plaatselijk ook veel dood hout. En dood hout doet leven. Spechten profiteren hiervan. Gelukkig komt er ook een spontane bosontwikkeling op gang. Zodat er weer volop naaldhout opgroeit. De zwarte specht is ook een liefhebber van naaldhout. In de duinstreek heeft men grote hoeveelheden naaldhout ( voornamelijk dennen) gekapt en de zwarte specht is daar dan ook bijna verdwenen. De naaldbossen vragen het hele jaar water. Water dat nodig is voor de mens en de natte natuur in de duinen. Naaldbomen zijn destijds aangelegd als windbreker. En vooral om er voor te zorgen dat de duinen niet gaan stuiven. Op andere plaatsen wil men nu juist verstuiving. En de zwarte specht heeft het nakijken. Het kan verkeren. Het is polderen.
LOOK BEYOND THE HORIZON
De klapekster is inmiddels vertrokken naar haar broedgebied. In afwachting van komende winter, kijken we uit naar de zomergasten.
LOOK BEYOND THE HORIZON
Een onverwachte winterinval, maakte van deze maand een speciale maand. Veel sneeuw. Voldoende om te langlaufen. Ik ben op plaatsen geweest waar de sneeuw onberoerd was. Op andere plaatsen hebben reeën de sneeuw weggekrabd op zoek naar eikels. Hier hebben we ongeveer tien jaar gewacht. Een onverwacht bijzondere en een mooie periode.
LOOK BEYOND THE HORIZON
Winterakoniet. Haar naam wordt eer aangedaan als deze bloem bloeit en er ligt een laagje sneeuw rondom haar. Zo explosief werkt dit plantje zich uit de grond omhoog. Een wondertje. Al enkele weken kijk je in de tuin en zie je nog niets. En dan onverwacht ontluikt dit wonderschone verse bloempje door de oude herfstbladeren en sneeuw heen. Het lijkt een prille lentebode. Hoe mooi wil je het hebben?
LOOK BEYOND THE HORIZON
Deze Schotse hooglanders zijn op pad, naar 2021, naar een groene weide in nationaal park Veluwezoom. Een project waar Harm van de Veen vanaf eind jaren zeventig van de vorige eeuw zo’n pleitbezorger was. Hij kreeg de gelegenheid om projecten met grote grazers te ontwikkelen. Zijn pleidooi voor introductie van de wolf werd minder goed ontvangen. Inmiddels weten we beter. De wolf heeft zelf de Veluwe ‘ontdekt’.
De zonnebloemen zijn leeg gegeten. In acrobatische capriolen zoekt de groenling naar de laatste zaden. Op vetten voor de winter.
Oktober herfstmaand. De laatste dag van oktober sluiten we af met hoge temperaturen voor de tijd van het jaar. De zonnebloemen zijn bijna uitgebloeid en zitten vol zaden. De groenlingen weten die te vinden. Van een sfeervolle ochtend met zonneharpen zitten we in een kleine depressie met stevige wind. Het blad valt in grote aantallen.
Weer een maand verder. Het is volop aan het zomeren. De temperaturen ook. De laatste dag van juli sluiten we af met circa 35 graden. De zomervruchten rijpen. Ook de blauwe bessen in de tuin rijpen. De jonge merels hebben er een oogje op laten vallen. Ze gaan op zoek naar de laatste rijpe bessen.
Een periode waar je het diertje en haar kids zag ontwikkelen tot half volwassen dieren is deze maand afgesloten. De holte werd te klein. De gladde beukenstam gaf weinig mogelijkheden om te klimmen en vaardigheden te oefenen. Zo zelfs dat er een jong onvoldoende houvast kreeg aan de gladde stam en naar beneden viel. Een klein drama. Zelfs het moertje durfde de oversteek van holte naar andere holte niet aan. Hangend aan een achterpoot, steun zoekend met haar staart, wist ze zich zelf ter ternauwernood in het gat terug te werken. Het jonge dier kruipt redelijk hulpeloos aan de voet van de boom en moeder is in paniek. Uiteindelijk heeft het moertje haar kind opgehaald en met een grote krachttoer terug in de boom gebracht. Een enerverende tijd met prachtige momenten en herinneringen is afgesloten. En zijn we vele uren en uren geduldig wachten en oplettendheid verder.
Het bos is een toevluchtoord in deze bijzondere tijden. Vooral in de vroege uren waar de stilte overheerst. Het is nog schemerig als ik in het beukenbos loop. Het dunne, lichtgroene bladerdek heeft plaatsgemaakt voor het donkergroene lover. Het is de zang van de merel die ik hoor. Even later, laat de winterkoning zijn krachtige zang horen. Dat zo’n kleine vogel zo’n volume kan voortbrengen. Het eerste blauwgrijze licht valt binnen. Beuken hebben de naam een vrouwelijke boom te zijn. Beuken zijn elegant. Fluweelzacht blad, gladde stam. Eiken zijn krachtig, robuust, met een ruwe schors, hoekige tak vorming associëren zich meer mannelijk. Het is een bijzonderheid hier de ochtend in alle stilte door te brengen. Ondanks de beperkte vrijheid geeft zo’n plek, een zee aan ruimte tussen al die boomreuzen. Je kijkt door het bladerdak naar een staalblauwe lucht zonder condens strepen, zonder vliegtuiggebrom. Een kakofonie van bosvogels, het gebedel van jonge vogels, het geruis van de wind klinkt tussen de boomreuzen.
Goededag. Zo geeuwde deze boommarter naar mij. Bij toeval deze marter ontmoet. Zo wil ik de maand wel afsluiten.
Deze Coronatijd geeft voor sommige fotoprojecten nieuwe mogelijkheden. Een nachtelijke hemel zonder stof, weinig waterdamp, een noordelijke wind en nauwelijks vliegverkeer biedt kansen. Ook de maan was afnemend tot afwezig. Waar is het donker genoeg? Gelukkig ken ik een paar mooie locaties in de regio. Zo kwam ik deze zandloper tegen in een goede positie. Mijn doel was het maken van een startrail sterrenspoor. Wat is dat? Hoe maak je het? Een lange belichtingstijd van meestal rond de 30 seconden en dan een lange reeks maken. Dat vraagt wel een portie geduld. Het gaat dan al gauw om 150 beelden of meer. Hoe meer hoe beter. De lange belichtingstijd zorgt ervoor dat er een klein streepje ontstaat. Leg je in een fotobewerkingsprogramma alle beelden over elkaar, ontstaat er een streepvormig effect.
De maand maart roert haar staart. Niet alleen het weer. Het is het corona-virus wat het nieuws en het leven bepaalt. Deze roodborst kwam ik tegen op het bospad. De teken lijken dit diertje fataal te worden.
