Een bijzondere dag. Temperaturen die gisteravond naar de min zeven zouden duiken; en dan hoor je ’s nachts dat het gewoon regent! En dit herhaalde zich vandaag nog een keer. ’s Morgens op weg naar de Veluwe overvalt een regenbui me met natuurlijk gladheid  tot gevolg. Eenmaal op de hogere delen trekt de bewolking weg en daalt de temperatuur tot onder nul. Mist gaat zich vormen. Gelukkig (althans voor de fotograaf). Op veel plaatsen hangen de bomen nog zwaar gebogen onder de twintig centimeters dikke sneeuwlaag van afgelopen dagen. Het is een winterwonderland-plaatje. Een plaatje van een onnederlandse winter. Gelukkig was ik hier, met een paar gamaschen en een muts, op voorbereid. De sfeer met de dynamiek in het weer inspireert en prikkelt mij. Continue doen zich fotogenieke situaties voor. Halverwege de dag is het boven het vriespunt en valt de dooi echt in. Aan alle kanten valt de sneeuw en smeltwater naar beneden. Dit levert ‘ademende’ bomen op. In tegenlicht verdampt het vocht uit de stam, wat fotogeniek is en de watercyclus weer compleet maakt. De onderstaande foto heb ik op Terletse Heide gemaakt met een groothoek om de grootsheid aan te geven geaccentueerd door het hoofdmotief: de geknakte berk. De ander foto is gemaakt door fotografenmaatje Leo. In mijn winteroutfit: alleen mijn langlaufski’s ontbreken (helaas) nog.

NB: geen fotograaf gezien …{gallery}Winterwonderland{/gallery}

Post a comment