Vandaag terug in Nederland, na een week in Wallis (Zwitserland) rondgelopen te hebben. In de week voorafgaand aan deze wandelweek liep ik een race tegen de klok. Vooral de foto-expositie had toch wat meer voeten in aarde dan ik verwachtte. Een glas van een fotolijst bleek iets te breed te zijn. Bij de plaatselijke schilder wilde ik een dun reepje eraf laten snijden. Er ontstond een scheur in het glas. In allerijl is een nieuwe besteld, die in de middag werd geleverd. Een paar passe-partouts waren ook niet naar wens. Dit kon gelukkig nog allemaal tijdig worden vervangen. Uiteindelijk kwam door de inzet en grote welwillendheid van diverse mensen alles op tijd af. De expositie was gereed. Die dag heb ik ook nog het concept van mijn fotoboek afgerond en verzendklaar gemaakt. Nu dan maar inpakken en wegwezen naar Wallis.

Wallis in de zuidwest hoek van Zwitserland, Val d´Herens. Op zo´n 2.000 m hoogte is onze uitvalsbasis gelegen. Na rustige inlooproutes zijn we het hoger en verderop gaan zoeken. Naar klinkende namen als Col de Bertol en Col de Chevres. De ladder op Col de Chevres bracht ons op de 50 meter lager gelegen puinwaaier op de rand met de gletsjer. De gevolgen van klimaatsverandering liggen aan je voeten uitgespreid. Terugtrekkende gletsjers overdekt met grote massa´s gruis en puin zijn een vaak voorkomend beeld. Een aantal Engelse studenten deed onderzoek naar waterafvoer, steenverplaatsingen, warmteabsorptie van gletsjers en verzamelde monsters door middel van ijsboringen. Een interessant gebeuren, maar het neemt de oorzaak niet weg. De tijd zal het leren…

Post a comment