Dit is mijn vijfhonderdste bericht.  Dit geeft althans mijn dashboard teller aan. Een apart moment .Yes, een moment wat bestempeld wordt door een nieuwe vondst. Vandaag, 25 mei,  was het toch een dagje van verrassingen. Een oud stukje ijzer gevonden in een ijzerkuil. Een donsvlinder vrouwtje die zich had verschanst in de beschutting van een oude beuk. In een bastscheur legt het vrouwtje donsvlinder haar eitjes. Zij kan niet vliegen. Het mannetje zal op haar liefdesgeuren (feromonen) afkomen. Even verderop zie ik een bed met wite klaverzuring. Een enkel bloempje is de laatste der Mohikanen, die het afscheid van de lente lijkt aan te geven. Het zijn een van de laatste vroege voorjaarsbloeiers in het bos. De temperaturen van rond de tien graden doen anders vermoeden. Toch is de lente in volle gang. De wespendieven zag ik al buitelend door het luchtruim cirkelen. Onwaarschijnlijk hoog. In aanvang kon je deze vogels gemakkelijk volgen in de kijker, een paar tellen later waren het nog stipjes. Een ervan is makkelijk herkenbaar, aan beide vleugels mist ie een of meerdere vleugelpennen. Dit individu kwam ik vandaag (28 mei) bijna letterlijk tegen. Ineens vloog ie van de grond op..het was slechts een meter of dertig, van me verwijderd. Meteen herkende ik dit exemplaar door het gemis van een aantal vleugelpennen. Zo zie je, je gaat individuen kennen en je krijgt er een speciale binding mee.