Deze vlinder vind ik op een zandpad. Het zandpad is geheel overspoeld met zand van hoger gelegen delen. Dit als gevolg van een hoosbui de avond daarvoor. Blijkbaar is deze eikenpage van de boom afgespoeld en in deze zand-waterstroom meegesleurd en uiteindelijk heeft ze de geest gegeven.  En zo tref ik haar hier aan. Ik dacht even aan het lied van de verdronken vlinder van Boudewijn de Groot.

De eikenpage is familie van de blauwtjes. De blauwe weerschijn op haar vleugels doet eerder denken aan een weerschijnvlinder, het formaat was het niet. In de eikenbossen van het Bergherbos leeft deze vlinder. Vaak is deze vlinder hoog in de bomen te vinden. Verder nog een mooie fotowandeling gedaan met een enthousiaste groep fotografen. Altijd is er wat te leren en te beleven, als je maar buiten bent. Onder het fotografen motto, ‘Want buiten gebeurt het’. En dat gaat ook aanstaande donderdag gebeuren. Zie mijn nieuwsbrief. Tot ziens.