Deze tweeling kom ik eenzaam tegen op het bospad.Vreemd vind ik het. Dat is mijn eerste reactie. De lichtomstandigheden zijn erbarmelijk slecht. Het is dan ook meer een natuurbelevingsfoto dan een kwaliteitsfoto. Het is juist op een moment dat de regen ging vallen en een paar onweerklappen door het luchtruim donderden. Het werd dus steeds donkerder. Een mooi gezicht dit duo, maar tegelijkertijd baart het me ook zorgen. Waar is hun moeder?  Maar ook als je bedenkt dat menig hondenliefhebber het niet zo nauw neemt met het aanlijnen van de hond. Met grote vreze zie ik hoe deze onschuldige reekalfjes worden opgejaagd en/of worden gegrepen door een hond. Ik wil er eigenlijk niet aan denken. En toch. Afgelopen zondag zag ik ook zo’n hondenliefhebber weer zijn honden los laten lopen. Een hond was ie al kwijt en de ander kon ie met moeite terugkrijgen. Degene welke kwijt was liep naar de schaapskudde. De kudde is wellicht opgejaagd en misschien in het gaas gelopen, met alle gevolgen van dien. Onder het mom mijn hond doet dat niet…daar geloof ik niet in. Laat het niet zover komen. Honden volgen een geurspoor van het wild en zelfs in een open grasland houden zich dieren op. Uiteindelijk zijn we te gast in het leefgebied van de fauna. Probeer dat te respecteren.