In deze sneeuwdagen vinden we veel sporen. Op een spoortocht (lees speurtocht)  vond ik sporen van ree, haas, konijn, vos, merel en houtduif. Dit zijn de analoge sporen.  Zij kunnen niet anders. Sterker nog: zomer en winter laten zij sporen na. Zij vertoeven meestal in een  onverharde natuurlijke leefomgeving. Wij mensen bewegen ons tegenwoordig vooral voort over asfalt en vooral per auto. Hiermee laat je geen zichtbare sporen achter. Vroeger ging het vervoer te voet of met paard en kar over (zandige), modderpaden. Er ontstond een karrenspoor. Zo maakte ieder boer zijn eigen spoor. Een kar vol mest werd van de boerderij naar de esgronden gebracht. Of werd het hout van het bos naar de haard gebracht. Of de heideplaggen (schadde) naar de boerderij voor de potstal. Allemaal herkenbaar en zonder anonimiteit. Tijden zijn veranderd. Tegenwoordig laten we misschien weinig zichtbare sporen achter als we ons tussen huis en werk en vice versa per auto bewegen. Des te meer laten we digitale sporen achter via mobiele telefoon, internet en emailverkeer, en in de nabije toekomst rekening rijden per satelliet. Overal traceerbaar, in en vanuit bijna de hele wereld. Big brother is watching you. Het is een schijnvrijheid. Als ik kon kiezen: was ik maar een haas! Als de sneeuw gesmolten is, of als het geregend heeft worden de sporen weer uitgewist en kan ik weer spoorloos leven in vrijheid.

Op de foto zien we de sporen van de vos, de haas en waarschijnlijk zijn de bochtige sporen van een rosse woelmuis.

PS: Dit  thema loopt ook als een rode draad in de theaterproductie van het PLATeau uit de Achterhoek.

5d, 12-24 mm (op 12 mm), iso 125, f14, 1/40 sec.{gallery}Spoor{/gallery}

Post a comment