2009–2010

Met het grijze weer lijken we het nieuwe jaar in te schuiven. Met een klimaatverdrag op zak lijkt dit verdrag een heel andere impact te krijgen, als ik naar buiten kijk. Sneeuw dwarrelt gretig naar beneden en in Spanje heeft men al bijna vijf dagen onafgebroken regen. Verder ligt er een koudefront op de loer die de verwarmingsketel overuren laat maken en we vaker de auto laten staan? Wel of geen klimaatverdrag…. Als ik dan een buizerd over het bouwland aan de rand van het bos zie zweven lijkt dit toch een symbool van vrijheid. Geen klimaat, geen grenzen, alleen een instinct om iedere dag aan het eten zien te komen. Dat is in deze tijd niet makkelijk. Met enkele rustige slagen steekt ie het bouwland over om een strategische plek uit te zoeken. Op de grens van oud en nieuw zweven we tussen de sneeuwvlokken naar tweeduizendentien, terwijl de thermometer rond het vriespunt schommelt.

Dit zweverige is een groot contrast met de kanonsslagen. Het lijkt wel of de oorlog begonnen is. Dit kunnen we als mens verklaren.Maar begrijpen de dieren het? Zij kruipen ver weg van dit geweld. De diervriendelijkheid is weer ver te zoeken. Is het niet het oudejaarsgeweld dan is het wel de geitenruimactie in verband met de Q-koorts. Een ziekte welke al eind jaren negentig van de vorige eeuw bekend was (in Frankrijk), maar altijd is onderschat. Of misschien wel ontkend door het ministerie van LNV? Eerst worden de varkens, de runderen, de kippen geruimd en nu de geiten en schapen. Wie volgt? De paarden? Houden we echt zoveel van dieren? Genoeg stof om het nieuwe jaar te overdenken. En ik denk dan weer aan mijn buizerd die door het vrije luchtruim zweeft….MkIII,500 mm, f5.6, iso 800, 1/125sec{gallery}Oud_nieuw{/gallery}

Post a comment