Zondag 14 november was het een dag voor de waarheid. Drieëndertig kilometers rennen door de heuvels van het land van Herve ( België). De run Les Quatres Cimes lag op me te wachten om de uitdaging aan te gaan. Een run met een bijzonder gemoedelijke sfeer en een prima organisatie. Onder het luid geroffel op de oliedrums kon de tocht aanvaard worden. De eerste kilometers lijken erg gemakkelijk, het gaat grotendeels naar beneden. Maar na 21 kilometer en de nodige heuveltjes, ligt een vrij lange klim van ruim anderhalve kilometer te wachten en volgen nog diverse moeilijke passages. Vooral als het weer dan omslaat met regen en toch een krachtige wind op kop, maakt het tot een zware gang. Vooral de finish van ruim 500 meter met een hellingspercentage van 10% maakt het tot een ware kuitenbijter. Toch liet ik daar, waarschijnlijk tot groot ongenoegen van een zestal lopers nog mijn hielen zien en kon ik een nettotijd van 2 uur 45 minuten laten noteren. Ik was best tevreden (plaats 176 van de bijna 800 deelnemers). Mede gezien mijn kwakkelige gezondheid van de afgelopen weken. De uitdaging zit erop. Mijn medetrainingsmaatje Jos wist een tiental minuten eerder over de finish te gaan. Proficiat. Mijn clubgenoot Emiel is bijna de hele route met me meegefietst op zijn mountainbike, en kon mij regelmatig van een nieuwe flesje sportdrank voorzien. Maar soms was zelfs fietsen zwaarder dan lopen.

De dag daarvoor hebben we geprobeerd nog een ronde te wandelen door het Hertogenwald, maar het bleef beperkt tot een rondje van slechts 5 kilometer. De regen drukte een zware stempel. Dat liet zich in de beken dan ook goed zien.

{gallery}Les Quatres Cimes_2{/gallery} 

Post a comment