Zoals ik al eerder sprak over het langlaufen, kan ik wel ingaan op wat materiaal. Ik heb ski´s met een breder profiel om beter uit de voeten te kunnen in diepere sneeuw en ongebaande paden. Verder zijn deze voorzien van staalkanten. Deze kwamen vooral dit jaar goed van pas op de ijzige ondergrond. Hierdoor heb je meer grip tijdens het remmen. Bij deze ski´s horen hoge stevige schoenen, die veel steun geven. Een eenvoudig kliksysteem is de bindung (alles draagt de merknaam Fischer). Eigenlijk altijd bond ik mijn gamaschen om, zodat de sneeuw niet via de bovenrand in de schoen terecht komt. Dit voorkomt uiteindelijk natte en koude voeten. Ook worden je voeten, met name je hielen, daardoor minder vatbaar voor blaren. Als fotomateriaal nam ik merendeels twee bodys mee: de Canon 5d met een groothoek (17-35 mm) bereik en een body, de MkII met een tele (70-200) of mijn 100-400mm. Verder nog voorzien van een licht statief (Manfrotto 055). Vooral bij de lange brandpuntsafstanden (300-400 mm) en moeilijke lichtomstandigheden maakte ik hiervan gebruik. Toch is het ongelooflijk wat voor hoeveelheid licht je hebt bij sneeuw en ijs. Sluitertijden van een 1/1000 of hoger, bij een iso van 160 en diafragma 8 of 11 zijn geen uitzondering. Vooral bij groothoekopnames kun je zelfs uit de hand fotograferen. Dat is niet wat ik wil promoten, maar om op je ski´s, met een rugzak ook nog een statief bij minus 15 de poten uitschuiven is niet altijd even een pretje of eenvoudige bezigheid. Verder moet je ook bedenken dat het statief met die poten zo in de 50 cm rulle sneeuw wegzakt en je statief per saldo een meter of iets meer boven maaiveld uitsteekt. Dat wil je ook niet altijd. Daarom kun je soms maar beter vanuit de hand of vanaf je skistok (150cm) je opname realiseren. Maar regelmatig dook ik ook op de sneeuw om een laag standpunt te zoeken.

Post a comment