De lanen in, de lanen uit…en lanen weg.

Nostalgische herinneringen  blijven over. Herinneringen aan spechten, eekhoorns, marters, vleermuizen en uilen blijven gegrift op mijn netvlies. Een eeuwenoude laan is ten gronde. Voor iedere natuurliefhebber doet dit pijn. Vooral als je bedenkt dat je woning van het een op het andere moment aan de grond ligt. Nu levert het hout geld op, wat brengt dat over enkele jaren…want ze waren ‘niet vitaal’. Maar wel vitaal voor de natuur, met spechtengaten, rottingsgaten of uitgescheurde takken. Allemaal plaatsen met een eigen microklimaat en eigen groei en schuilmogelijkheden voor vooral diverse diersoorten, maar ook bijvoorbeeld algen en mossen. Hopelijk, misschien, worden er nieuwe bomen geplant. Maar gelukkig hebben we de beelden nog en kunnen we nog wegdromen in deze circa 200 jaar oude laan.