De boommarter is een aandachtsoort voor mij. Het slanke, ranke diertje wat zich ongelooflijk makkelijk door de bomen en boomtoppen weet te bewegen, heeft al jaren mijn hart gestolen. Gelukkig heb ik dit jaar in het Montferlandse een nestboom gevonden. Helaas was de boom op het moment van vinden verlaten. Maar toch… De eerste nestboom in het Bergherbos. Een primeur.

Vandaag hadden we een andere primeur. Een primeur om minder trots op te zijn. Terugfietsend van het wielerevenement Montferland rook Anneke een rottende geur. Stukje teruggefietst en van de fiets gestapt. Tja, mijn vermoeden werd waarheid. Langs de kant van de weg vond ik een aangereden boommarter. Een dood lichaam met her en der al aaskevers en maden. Toch even aan de kant van het fietspad gelegd en beelden gemaakt. Het is op een markante plaats, waar ik al meer verkeersslachtoffers heb gevonden. Uiteindelijk heeft een specialist het boommarter mannetje kadaver opgehaald en zal er wellicht sectie op worden gedaan. Een triest verhaal, maar waar. Leven en dood liggen hier op luttele honderden meters van elkaar, in een tijdsbestek van enkele luttele seconden.

Post a comment