Gisteren en vandaag heb ik een archeologische opgraving opgezocht. Op een nieuwbouwlocatie in Didam wordt voorafgaand aan het bouwen een archeologisch onderzoek uitgevoerd. Dit houdt in dat er op basis van een reeks grondboringen wordt gekeken naar de bodemopbouw en archeologische indicatoren. Afhankelijk van de resultaten worden proefsleuven gegraven. Aansluitend is een opgraving mogelijk om eventuele archeologische relicten op te graven en/of te documenteren. Verkleuringen van de bodem duiden bijvoorbeeld op paalkuilen. Bepaalde patronen van paalkuilen duiden bijvoorbeeld op een boerderij of een spieker. Verkleuringen kunnen ook wijzen op andere bewoningssporen als waterkuilen of een vuurplaats.

Speciaal voor een publieksdag is door middel van palen een boerderijplattegrond gevisualiseerd (driedimensionaal). Deze heb ik in avondlicht gefotografeerd om hier een authentieke sfeer mee weer te geven. Het is prachtig dat deze vondsten worden gedaan. Het geeft een beter beeld van toen. Toch kent het ook andere kanten. De aanleiding van deze onderzoeken is vaak nieuwbouw of aanleg van infrastructuur. De ruimte voor natuur wordt ook anders. Hoe gaat het met de roodborsttapuit, het paartje steenuilen, het koppeltje patrijzen of de dwergvleermuis? Deze soorten heb ik afgelopen week hier daadwerkelijk gezien. Vinden ze straks nog voldoende leefgebied en voedsel om hun jongen groot te brengen? Ik heb mijn twijfels. Natuurlijk komen er andere algemenere soorten, zoals merel en koolmees voor terug. Maar zitten we daar op te wachten?. MKIII, 16-35 mm-lens, f11, 70sec, iso 160 (met zaklantaarn bijgelicht){gallery}Archeologie{/gallery}

Post a comment