Terwijl menigeen nog op een oor lag, rolde ik het bed uit. De zon kwam langzaam boven de kimme. Een mooie, koude, windstille ochtend is ideaal voor landschapsfotografen. Er is sfeer. De mistnevels schuiven over de velden. In de verte staat een ree met op de achtergrond de (voor mij en misschien anderen) zo kenmerkende solitaire eik en op achtergrond de jonge, nieuwe soortgenoot. De witte wieven dansten langs de hazen en reeën. Het was gewoon een ochtendfeest. Ik heb dit feestje alléén, maar samen met de dieren gevierd. En nu deel ik dit met u als lezer. Dit beeld heb ik ook vertikaal gefotografeerd en is compositorisch gezien mooier. Een vertikale foto komt op mijn weblog minder tot zijn recht, vandaar deze keuze. P.S. Een kleine handicap was dat mijn accu (welke gister nog 2 streepjes gaf) me in steek liet. Het was een koude ochtend.(en geen reserve bij me!). Even tegen mijn warme buik en de accu had even iets meer energie.