Zonnebloemen zijn geliefd bij diverse zaadeters, putter, groenling. Op de bodem gevallen zonnepitten zijn vooral in trek bij vinken en mussen. De groenlingen halen allerlei capriolen uit om de zaden los te peuteren. Met een schijnbaar gemak balanceren ze aan de zaadkop. Om even later het zaadje in de snavel te nemen, en dan te kraken, het hartje er uit te wippen met tong en snavelhelften, om dan de zaadschilfers naar beneden te laten dwarrelen.
Van de vliegende insecten die na de winterrust als eerste ‘wakker’ worden zijn hommels. Ik kijk er al naar uit. Zij vliegen graag naar wilgen. In het vroege voorjaar komen vele hommels, bijen, zweefvliegen op zo’n belangrijke vroege nectarbron af. Deze nectarbron bij mij in de buurt is vandaag gezaagd en verwijderd. Maakt ie plaats voor nieuwbouw of gaf ie teveel schaduw en overlast aan de de buren…Ik ben er verdrietig van. De herinnering resteert. Ik hoor nog het enorme gezoem van deze gevleugelde vrienden. Wat een energie, wat een activiteit. De bron van leven voor deze insecten, is verdwenen.
De koudere periode en de warmte van dit moment zorgen er voor dat krokussen hun bloem laten zien, tussen het neergevallen blad.
De zon en wolken gaven een mooi schouwspel. Kleurrijk en divers. Op het juiste moment op de juiste plaats. Dat is het voordeel als je een gebied kent.
Een dotterbloem bloeiend in november. Een verlate tweede bloei. Het komt wel vaker voor dat bloemen en ook de dotterbloem dat er een tweede bloei optreedt. Vaak is dit in september.
Tegen een lichtgekleurde lucht en sterk overbelicht heb deze foto gemaakt. Hierdoor verdwijnt ieder detail uit de lucht.
Oktober herfstmaand. De laatste dag van oktober sluiten we af met hoge temperaturen voor de tijd van het jaar. De zonnebloemen zijn bijna uitgebloeid en zitten vol zaden. De groenlingen weten die te vinden. Van een sfeervolle ochtend met zonneharpen zitten we in een kleine depressie met stevige wind. Het blad valt in grote aantallen.
