Al een tijdje loop ik met de vraag rond, ‘ Hoe ziet een vogel het bos?’ Wij mensen zien het bos van onder af. Hoe ziet het bos er van uit de hoogte of vanuit bijvoorbeeld 10 meter hoogte eruit. Daarom heb ik een constructie gemaakt waar ik de camera in een bakje omhoog hijs.
5d, 17-35 mm op 30mm, iso 400, f 10, 1 sec, {gallery}Vogelperspectief{/gallery}
Een zware boomtak is met de storm uit de boom gewaaid. In deze tak zit een holte waar deze bijen hun verblijf hebben. Toch is het nest intact gebleven en heb ik het voordeel er vrij gemakkelijk bij te kunnen . Ik had geen telelens nodig en hoefde geen moeilijke stunts uit te halen. Hier zie je dat deze bijen elkaar ontmoeten, betasten en wellicht communiceren over de voedselbron. Naast foto’s heb ik meteen aantal(full HD 1920 x 1080pixels) video beelden gemaakt. Een andere benadering, maar kent ook haar eigen moeilijkheden, maar zeker met nieuwe mogelijkheden. Mogelijkheden waar je nadrukkelijk een draaiboek moet hebben. Nu is het voor mij nog spelen.
5dmkII, 180 mm, iso 800, f 9, 1/500 sec, kleine crop gemaakt {gallery}Bij{/gallery}
Dalkruid is een plant van de schaduw. In het voorjaar bloeit ie met haar frêle witte bloempjes nog voordat het dichte lover geheel tot ontwikkeling is gekomen. In de loop van de zomer ontwikkelen de besjes. Van groen kleuren ze langzaamaan naar rood. De kleuring vindt pleksgewijs plaats. Dat wil zeggen: er verschijnen verspreid over het besje kleine rode vlekjes die zich steeds verder uitbreiden, totdat ze helemaal rood zijn. De rijpende besjes lijken op dat moment wel de ogen van de gewone pad. De meeste besjes halen dat stadium niet, want dan zijn ze al opgegeten door vogels of muizen.
5dmkII, 65 mm MP-E, iso 100, f 10, 6 sec, {gallery}Dalkruid{/gallery}
De sterren waren me afgelopen donderdag niet goed gezind. In het verleden ben ik een aantal malen naar een heideterreintje geweest. Ditmaal had ik een andere locatie voor ogen. Een eindje verder fietsen, maar eenmaal op pad maakt dat niet uit. Door het donkere bos via een aantal fietspaden kwam ik op de plek. In het westen kwam al een wolkenband aandrijven. Toch op het laatst een andere locatie gezocht meer gericht op het noorden, naar de heldere hemel. Uiteindelijk heb ik een foto met een belichting van ca. een kwartier kunnen maken. Meer zat er niet in, daarna schoof de hemel dicht. Einde oefening. Ps. Duidelijk is te zien hoeveel lichtvervuiling ook hier aanwezig is.
5dmkII, 12-24mm, iso 100, f 11, 821 sec, {gallery}Sterrenhemel2{/gallery}
Hoewel het nog geen hertenbronst is, bereiden de herten zich hier wel op voor. De herten zijn nog volop aan het vegen. Het vel om het gewei wordt dan door schuren langs de bomen afgeveegd. Stukken boomschors vliegen in het rond. Bij de één laat de bastgewei makkelijker los dan bij de ander. Af en toe zijn er schijngevechten. Deze opnames zijn gemaakt in een wildpark waar je het gedrag van de dieren goed kunt volgen en leren. Deze herten zijn van Schotse afkomst, hetgeen voor de kenner te zien zal zijn aan de bouw en aan het gedrag. Terwijl deze herten nog volop hun geweien aan het vegen zijn, is dat met de inheemse soort op de Veluwe al bijna gebeurd. Met het fotograferen probeer je een zo natuurlijk mogelijke omgeving vast te leggen. Het zijn vooral de licht- en weersomstandigheden die een extra dimensie toevoegen aan de situatie.
Links: MkIII, 700 mm, F5.6 iso 400, 1/100 sec; rechts: MkIII, 500 mm, F5.6, iso 400, 1/50 sec, {gallery}Zomerbronst{/gallery}
Deze kever kwam ik tegen in het bos. Bij een omgevallen sparreboom kroop deze rond. Het is een redelijk grote kever met twee zwaar getande tasters. Het is vooral de grootte (34 tot 53 mm). De volwassen kever leeft maar enkele weken tot maanden en heeft als enige taak zich voort te planten. De ontwikkelingstijd van ei tot een volwassen dier duurt 3 jaar. De kever hoort bij de familie boktorren. De lederboktor (Prionus coriarius) heeft veel gelijkenis met de weverboktor (Lamia textor). De weverboktor leeft vooral in het hout van de wortels en de onderstam van wilg en populieren.
In Nederland is het voorkomen van de lederboktor zeldzaam. Hij is tot nog toe bekend op de Zuidelijke en Midden Veluwe, vooral in oude bossen met beuk, eik en spar. Verder zijn er waarnemingen bekend uit Zuid-Limburg en Milsbeek (Noord Limburg). Daar kan ik nu aan toevoegen: het Bergherbos. Een zeldzaamheid dus.
Ook zie ik her en der paddenstoelen uit de bosbodem omhoog schieten. Soms lijken ze zelfs verdacht van radio-actieve straling.
Links: 5D MkII, 180 mm, F9, iso 640, 1/200 sec; rechts: 5D MkII, 180 mm, F16, iso 100, 1/5 sec, 2/3 stop overbelicht {gallery}Lederboktor{/gallery}
Een mooie zomeravond was noodzakelijk om de projectie in de openlucht te laten plaatsvinden op een terreintje op een campingterrein in Stokkum. Met “De geheimen van Montferland’ werd de avond gestart, al gooide de toch heldere avond nog wat strooilicht op het grootse scherm. Maar uiteindelijk waren vooral de bijzondere ambiance en de avondlijke sfeer die het geheel compleet maakten. Na verloop van tijd werd het toch donker genoeg. Vele campinggasten en natuurliefhebbers hebben de moeite genomen om hun eigen stoel mee te nemen en de natuur(verhalen) over zich heen te laten komen. Met een paar sfeervolle klankbeelden werd deze unieke avond afgerond. Gezien de reacties was iedereen enthousiast en ging iedereen voldaan naar huis. En wij ook. Verder dank ik nog iedereen die hand- en spandiensten hebben verleend en de camping die het allemaal mede mogelijk heeft gemaakt.
Dit keer twee beelden: uiteraard een impressie van de buitenluchtpresentatie en een foto van een juffer die ik eerder deze week heb geschoten.
Links: 5d mkII, 17-35mm, f 5, iso 1250, 2 sec (buitenprojectie); rechts: 5d mkII, 180 mm, f 8,0 iso 200, 1/50 sec (houtspanjuffer){gallery}Buitenprojectie{/gallery}