Oor (30 november 2009)

Een varkensoor kent iedereen. Althans een oor van de levende have. Er bestaat ook een paddenstoel welke dezelfde naam draagt. Deze soort is niet zo algemeen en groeit rechtstreeks uit de grond. Het varkensoor is een vrij zeldzame soort. Een soort welke ook vele overeenkomsten qua vorm heeft is het judasoor. Deze paddenstoel groeit op (dood) loofhout. Meestal tref je het judasoor aan op vlier. Het exemplaar welke ik fotografeerde groeide op een dode beukentak. Het judasoor kun je hele jaar wel aantreffen en is een algemene soort. Toch is het een fotogenieke soort, De draaiingen, krullen met een soort dooradering zijn vooral in tegenlicht fotogeniek. Daar heb ik dan ook gebruik van gemaakt. Later toen de zon achter de wolken was heb ik een reeks gemaakt met een zaklamp in de achtergrond.Canon 40d ,180mm ,f14,iso 100, 8 seconden. {gallery}Oor{/gallery}

Baobab (25 november 2009)

Dat de paddenstoelentijd nog niet voorbij is, kon ik van de week nog goed merken. Aardtong, rupsendoder, slijmvormende wasplaat, sikkelkoraalzwam, paarse trilzwam en bleek nestzwammetje waren allemaal soorten waar ik nog mooie opnames van heb kunnen maken. Het zijn eigenlijk stuk voor stuk juweeltjes. Allemaal op een bijzondere groeiplaats, met hun eigen vorm en hun eigen levensverhaal. Het zachte weer van afgelopen weken met regelmatig een fikse hoeveelheid regen maakt het voor paddenstoelen redelijk makkelijk om zich nog te ontwikkelen. Voorlopig zit er nog geen vorst in de lucht. Dus we kunnen blijven genieten van deze grondwonders. Neem nou het nestzwammetje. Het is een gesloten tot tolvormig zwammetje, welke bij rijping open knapt. In de holte liggen vier beige kleurige eitjes. De eitjes zijn verbonden met een zeer dunne draad aan de holte. De beige eitjes (meestal 4 per eitje) zijn circa 2-3 mm groot. Deze eitjes, voorzien van vele sporen, worden door een invallende regendruppel, uit het kommetje geschoten, waarmee de verspreiding van de soort plaatsvindt. De sikkelkoraalzwam is een koraalzwam met gevorkte uiteinden. Het deed mij een beetje aan een miniatuur baobab-boom denken, maar dan in een geel-bruine vorm. Werkelijk een juweeltje. Maar dit juweeltje liet zich niet zo makkelijk vastleggen. Zo zie je maar. Als je goed rond kijkt kom je vele wondertjes tegen. {gallery}Baobab{/gallery}

Roest (18 november 2009)

Op een steenworp afstand zitten de ransuilen te roesten…. Te rusten. Vorig jaar waren ze ook aanwezig. Dit jaar lijken ze wat later gearriveerd. Nou ja, alsof ik weet waar ze vandaan komen. Eigenlijk weet niemand het. Een vermoeden bestaat dat het zwervers zijn uit het oosten. Daar waar koude, sneeuw en voedselschaarste deze vogels naar westelijke delen doet trekken. Niemand weet het. Er bestaat wel het plan om deze winter een simultaan telling te houden om het totaalbeeld te krijgen van roestende ransuilen in de regio. Enkele dagen terug bleef bij ons de teller op veertien steken. Allemaal vrij verspreid over diverse bomen. Het regenachtige weer had enkele exemplaren de coniferen in naburige tuinen in gejaagd. Het tellen wordt daarmee niet makkelijker. Het fotograferen van deze vogels wordt met dit sombere weerbeeld ook bemoeilijkt. Daarom heb ik voor een hogere lichtgevoeligheids getal gekozen. Bovendien kwamen er af en toe stevige windvlagen die de boom deed schudden en geen goed doen aan de scherpte. Het is een opname waarbij de bladeren voor een onscherpte en diepte zorgen. Een opname welke je moeilijk nog spannender kunt maken. Spannend is de BBC wildlife foto met de springende wolf over het hek. Mij worden die vragen ook gesteld. Is dit nog natuurfotografie? Is dit natuurlijk gedrag? Is dit nog een wild dier? Is deze wolf geconditioneerd om over het hekje te springen op weg naar het klaargelegde stuk vlees? Veel vragen weinig antwoorden. Hoewel de uitleg bij de betreffende site uitgebreider is geworden als ik me goed herinner. Uiteindelijk heb je ook in diverse landen complete dierenfarms welke tegen betaling ingezet worden voor diverse fotoshoots. Toch geeft mij een natuurlijke situatie mij veel voldoening. Het geeft mij een stuk pure natuurbeleving. Dat zou ik niet willen missen. Dat fotografie, met name natuurfotografie, onder druk ligt is een ding wat zeker is. Ik sla het toonaangevende blad NaturFoto open en het voorwoord gaat ook over beeldmanipulatie. Dit als introductie op het artikel Beeldbewerking bij natuurfotowedstrijden. Het is een hot item. Er wordt zelfs een vergelijking gemaakt met de doping in de sport. Bij de meeste serieuze wedstrijden zijn de regels duidelijk. Een bekende en alom erkende regel is het toevoegen en weghalen van beeldelementen. Blijkbaar zien velen de roem en de dollartekens al verschijnen bij het winnende (gemanipuleerd) beeld. Vergeten we niet het plezier, de beleving en vooral de waarde die uit zou kunnen gaan in de richting van natuurbescherming? Gelukkig doet de Duitse zustervereniging (GDT) een oproep aan alle fotografen om faire en authentiek (digitaal) beeldmateriaal in te zenden. En zorgvuldig met beeldmanipulatie om te gaan. Daarbij hoort de consequente verplichte controle van de Raw-beelden, de originele beelden. Een goede zaak. Dit doet recht aan iedere fotograaf. Vooral aan de analoge ingestuurde beelden, wetende dat dit een uitstervend ras is. MKIII 500mm  1.4ext, 6.3  iso 1250, 1/50 {gallery}Roest{/gallery}.

Spiegeling (16 november 2009)

Al lopende zag ik deze spiegeling in een plasje water. Deze bomen zijn een paar reuzenelzen die een aantrekkingskracht op mij uitoefenden. Nu een keer dicht aan de grond gemaakt, daar waar de wortels verankerd zijn. Wortels gevestigd in een vochtige slenk op een droge stuwwal. Net zoiets als water en lucht. Als deze spiegeling dus … 5d, 17-35 mm, f 5.6, iso 100, 1/2 sec{gallery}Spiegeling{/gallery}

Winterjuffer (10 november 2009)

Met deze titel lijkt de winter haar intrede te doen. Zondag waren de weersomstandigheden heel divers. Terwijl het IJssel- en Rijndal een grijze dag met redelijk dichte mist en grauwheid doormaakte, was het rond Montferland een afwisseling van mistflarden en zacht zonlicht verstrooid door een lichte nevel. Fotografisch mooie omstandigheden. Terwijl ik nog een clubje honingzwammen fotografeerde, kwam er een waterjuffer in de buurt zitten. Dit vond ik wel zo interessant dat ik mijn macrolens hier op richtte. De waterjuffer bleek een bruine winterjuffer te zijn. De volwassen dieren (imago’s) kunnen de winter goed doorstaan. Ik heb beelden gezien van afgelopen winter  van deze winterjuffers. Deze bivakkeerden aan een takje bij temperaturen zo rond de 15 graden onder nul. De insecten zijn dan geheel bedekt met ijsnaalden. Zij overleven als imago om in het voorjaar weer voort te planten.

Doordat de zon door de wolken brak, warmde het diertje zich op en vloog plots weg. Een mooie ontmoeting van een minder algemene soort voor Montferland. De Atlas van libellen erop nalezend zijn hier geen waarnemingen. Dat is niet zo vreemd want er is weinig water op de stuwwal. Veel meer waarnemingen van de bruine winterjuffer komen van de Hatertse vennen, dus ten zuiden van Montferland aan de overkant van Rijn en Maas. Canon 40d, 180 mm macrolens, f8, iso 160, 1/40 sec, ingeflitst.{gallery}Winterjuffer{/gallery}

Fotowedstrijd (7 november 2009)

Het mee doen aan fotowedstrijden trekt mij minder dan in het verleden. Het digitale tijdperk brengt meer mogelijkheden met zich mee en beeldaanpassingen op de PC achteraf zijn dan ook mogelijk. Ik fotografeer in Raw-formaat. Uiteindelijk zul je een beeld in Raw moeten bewerken om toch de optimale beeldkwaliteit te halen. Alleen: waar leg je de grens? Wordt het gecontroleerd hoever de beeldaanpassingen gaan? Ik streef er naar een zo goed en compleet mogelijk beeld te zoeken en te maken, maar wel in het veld. Niet door achteraf op de computer een andere beelduitsnede te maken en dergelijke. Mijn beeldaanpassingen betreffen de items, stofjes verwijderen, contrast, verzadiging en verscherpen, maar alles met mate! Toch heb ik dit jaar meegedaan met de jaarlijkse fotowedstrijd van VNF A (vereniging natuurfotografen afdeling Apeldoorn). En het geluk wilde dat ik een tweede prijs had met een landschapsbeeld uit IJsland.

Deze foto heb ik gemaakt bij het ijsmeer Jökulsárlón in IJsland. Van de zonsondergang die avond had ik geen hoge verwachtingen. De zon was al achter de wolken weggezakt. Ik stond op het punt om mijn fotospullen in te pakken. Ik besloot om toch nog even naar een uitzichtspunt te lopen. Plotsklaps brak de bewolking door en het ijsmeer kwam in prachtige pastelkleurig licht. Ik bedacht me geen moment en ben snel naar de waterlijn gelopen. In luttele minuten was het hele schilderachtige schouwspel afgelopen …. Een fotografisch toetje op de laatste avond voor ons vertrek naar huis! 5d, 17-35 mm, f14, iso 100, 1 sec{gallery}Fotowedstrijd{/gallery}

Kleuren (6 november 2009)

Het bos kende zeker tot en met zondag vele kleuren. De krachtige wind heeft al veel bladeren laten vallen. Toch vind je op beschutte plaatsen nog een kleurenpracht, zoals dit beukenlaantje. 5d 500mm, f6.3, 1 / 60, iso 125. {gallery}Kleuren{/gallery}