Lentebode (21 maart 2009)

Met de kalenderdag 21 maart in beeld schrijf ik dit blog.  Deze dag is toch wel voorjaarsachtig, met name als je achter het glas zit of de wind in de rug hebt. Toch ben ik er nog opuit geweest. Een fietstochtje  naar een kleigat is toch altijd weer verrassend. Nieuwe natuur zorgt ervoor dat bepaalde soorten het meteen goed doen. Ik zag overal groepjes klein hoefblad bloeien,waar natuurlijk ook bepaalde hommels en citroenvlinders van profiteren. Ook de kleine vos is weer wakker. Verder waren er massa’s grauwe gans. Dit klein hoefblad is toch echt wel een lentebode.{gallery}Lentebode{/gallery}

Alpen (14 maart 2009)

Verliefd op sneeuw” dit is de titel van een boek van auteur bergbeklimmer, Ronald Naar. Aan deze titel heb ik meerdere keren gedacht toen ik definitief nog een week naar de Franse Alpen ging. Een maand bijna onafgebroken in de sneeuw, van de langlauflatten over de Noorse Fjells naar de alpine ski’s op de hellingen van de Franse Alpen in het Vanoise gebied. Het Vanoise gebied is prachtig. Het weer laat zich van allerlei kanten zien. Van grillig winters tot mooi lenteachtig met de op de laatste dag een bijna zomerse uitstraling.  De zon was zo intens. de huid  staat continue onder hoge invloeden van UV straling. Van de versgevallen sneeuw (50 cm) in het begin van de week is bijna binnen een dag verdwenen. Beneden in het dal werd de stilte overheerst door het geluid van stromend water, sijpelende stroompjes smeltwater. Le printemps est arrivee? Het ritme en tekst van Michel Fugain klinkt in mijn oren….{gallery}Alpen{/gallery}

Doralseter (22 februari 2009)

In Noorwegen hebben we een meerdaagse ski-trektocht gemaakt in het Doralseterdal (Rondane). De eerste dag zijn we met volle bepakking naar het Doralseterhut geskied, alwaar we de tent opgezet hebben voor ons bivak. Omdat het langlaufen met volle bepakking relatief zwaar is, kiezen we ervoor om van hier uit dagtochten te maken. De eerstvolgende dag zijn de weersomstandigheden ideaal. We besluiten het dal in noordwestelijke richting verder te skiën. En dat is zeer de moeite waard. Besneeuwde bergtoppen omringen ons, een eindeloze vlakte ligt voor ons. We worden slechts gestoord door enkele opvliegende sneeuwhoenders en doorkruisen een oud spoor van een wolf.

Kleine wezens in een immens landschap. Skiën over de hoogvlakte, fraaie vergezichten en eindeloze uitzichten. Adembenemend!{gallery}Doralseter{/gallery}

Snowhetta (28 februari 2009)

De Snowhetta is de bergtop van de Dovrefjell. Zij overheerst in dit gebied. Op de laatste dag van februari 2009 hebben Anneke en ik deze top beklommen. Het is niet de eerste keer dat we deze top beklimmen. In september 2003 hebben we deze topper ook beklommen. Nee, moeilijk is ie niet. Maar het is altijd weer een doorbijter. Bovendien is het nu winter, alles is sneeuw en ijs. Onze uitvalsbasis is nabij de berghut Snowheim (1529 m). Omdat bij aankomst de weersomstandigheden bar en boos waren, (minus 15 graden en een storm met windkracht 7), wilden we niet bivakkeren in de door ons meegebrachte tent, maar gebruik maken van de bijbehorende bivakruimte (“winterraum”). Een stuk comfortabeler! De andere ochtend zijn de weersomstandigheden nagenoeg perfect voor een topbeklimming. De eerste schreden hebben we per ski afgelegd, maar toen duidelijk werd dat het ook zonder kon, hebben we de ski’s in de sneeuw geparkeerd en zijn we verder gelopen. Dit is redelijk eenvoudig. Natuurlijk moeten de hoogtemeters overwonnen worden, maar het uitzicht wordt steeds mooier. Het heldere weer is daar debet aan. Uiteindelijk staan we op de top, op bijna 2300 meter hoogte. Onze blik reikt eindeloos….{gallery}Snowhetta{/gallery}