Pit (27 augustus 2008)

Het is een grauwe dag vandaag. Het lijkt wel herfst. Ik zie de adelaarsvaren meer en meer kleuren. In de paarse heidestruiken dooft het vuur. De vogels beginnen massaal aan de bessen van de taxus te eten. En dat toen ik op het punt stond erop uit te gaan. Met de deurknop in handen zag ik een merel bessen zoeken. Rustig de deur dichtgedaan en mijn lange lens en camera gepakt. Vanuit het bovenraam kan ik een betere positie verkrijgen. Het raam verder opengedaan. Voortdurend zie ik takken bewegen en hoor ik pitten vallen. Een merel verschijnt ten tonele en verdwijnt al snel. Tot dat ik aan de achterkant een grote vinkachtige zie: een appelvink. Met zijn zeer krachtige snavel is hij in staat om harde pitten van steenvruchten zoals kersen te kraken. De merel verschijnt weer. Deze pikt een bes en slikt hem in zijn geheel door. Vaak zeggen we dat de bessen van de taxus giftig zijn. Dat is deels waar. Zoals de merel ze eet, is dat geen bezwaar. Het vruchtvlees is niet giftig, en de pit verlaat het lichaam van de vogel ongeschonden. Het zaadje in de harde pit is namelijk wel giftig.

MKIII 500mm en 1.4 ext. 320 iso f5.6  1/100 sec.{gallery}Pit{/gallery}

Delta (20 augustus 2008)

Nog een bezoek aan de delta levert weer een reeks beelden op. Toch zijn het een aantal al wat bekendere beelden.  De kleine zilverreigers poseerden onder een groepje wilgen. Dit soort beelden zie je ook in de moerasgebieden van Frankrijk en Spanje. Hiervoor hoef je dus niet ver van huis. Ook de zeehonden, maar liefst twee soorten, waren present. De grijze zeehond (zie foto) en de gewone zeehond. Tot op het moment er een paar “vissers” aan de rand van de inlaat kwamen vissen. Daarna lieten de zeehonden zich niet meer zien. MKIII 500 mm met 1,4 ext. 400 iso. f5.6 (zilverreigers) en MK III 500 mm met 2x converter, 320 iso, f 9 (zeehond){gallery}Delta{/gallery}

Grensmaas (13 augustus 2008)

Vorige week een bezoek gebracht aan de Grensmaas nabij Meers in Zuid Limburg.  Het gebied is letterlijk doorsneden door de Maas. De Maas slijpt zich dieper in het landschap. De dynamiek is ook goed af te lezen. Mooie grindbanken afgewisseld met steile wanden. Plaatselijk zie je een eiland ontstaan of een grindbedding in het water liggen. Ook zijn her en der grindbanken en stroomversnellingen. Deze vormen  een natuurlijke vistrap waardoor vissen naar de stroomopwaarts gelegen delen kunnen zwemmen. De oever afdalend kom ik daar een tomatenplant tegen. In het vorige weblog schreef ik er al over. Verder rondlopend struikel ik bijna over deze planten. Werkelijk tientallen exemplaren stonden aan de oever. Een plant die ook veelvuldig voorkwam was de marjoraan. Een koninginnepage met afgevlogen vleugel passeerde mij. Net als in de Millingerwaard zijn ook hier oude eikenstammen opgegraven met het graven van geulen. Net als in de MiIlingerwaard is een boommonument opgericht. De bomen liggen onder het zand en zijn al die jaren goed geconserveerd gebleven. Met het openstellen aan de buitenlucht is de aftakeling in gang gezet. Ook deze fototrip had meer het karakter van wandelen. Wel een van bijna 30 kilometer, maar dat even ter zijde.               “s Morgens was er een mooie sfeer. {gallery}Grensmaas{/gallery}Links: Canon 5d, 12-24 mm, f13, 1/60 sec, iso 125. Rechts: Canon 5d, 100-400 mm, f11, 1/125 sec, iso 125