Graafwesp (30 augustus 2007)

Vanmiddag liep ik naar onze brievenbus en zag ik een paar zandwespen actief graven. Graven tussen de naden van de klinkerverharding, gewoon achter ons huis. Zandhoopjes werden omhoog gewerkt. Gauw de camera er bij gehaald en geprobeerd deze actieve, zeer werkzame insecten vast te leggen. Soms wil ik de vertraging bij het graven van hun gangetje vastleggen. Dan kies ik voor een iso-waarde variërend van 125 tot 200. Soms wil ik meer scherpte en meer de beweging bevriezen: dan kies ik voor 320 tot 400 iso. Het allerleukste moment was dat een andere graafwesp een bezette holletje in bezit wilde nemen. Ineens kwam daar uit het gangetje een graafwesp met zijn brede kaken en hoog op de pootjes. Hij probeerde te imponeren en ging vervolgens op de aanval over. De indringer kwam op zijn achterpootjes overeind en nam de vleugels. Om deze interactie als een soort van film vast te leggen heb ik wel gebruik gemaakt van de MKII. De snelheid van wegschrijven moet echt hoog liggen in dit geval. Zo kwam ik dus in een anderhalf uur aan bijna 300 opnames. Dit allemaal aanschouwend en fotograferend, voelde me even Jac. P. Thijsse, zoals die de insectenreservaat de Zandberg op Texel opkroop om al die actieve insecten nauwkeurig te observeren. Het is een aanrader om eens een moment van rust te nemen en deze bijzondere wereld te bekijken. En je ziet: je hoeft daar niet voor naar de andere kant van Nederland. Het zou zo maar in je eigen wijk of op je eigen stoepje kunnen zijn. Die macrowereld is toch een bijzondere wereld. Als je je enigszins in verdiept en goed gaat kijken kom je verrassende momenten tegen die je iedere keer weer boeien en zullen verrassen. Misschien maken de beelden je nieuwsgierig….Veel succes met het kijken. MK II 180 mm, f8, 1/125 s, iso 200, met flitser

Zwemmen (29 augustus 2007)

Het is vandaag 29 augustus en een stralende dag. Een bijna wolkenloze hemel prikkelt mij meteen om de onderwaterzak van stal te halen. Ik wil eigenlijk nog steeds  huize Ruurlo met waterlelies op de voorgrond in een kikkerperspectief fotograferen. Waterlelies gaan pas vrij laat in de ochtend open. Tegen het middaguur begint het wat te worden.  Ik zal daarom het kasteel niet meer van de voorzijde in beeld kunnen zetten, tenzij ik kies voor een tegenlicht opname. Toch kan ik niet zo lang door werken. Stapelwolken verschijnen in no time aan het blauwe firmament. Druppels op mijn filter zorgen voor een sprookjesachtig effect.

5d Sigma 20 mm f11, 1/800 s, iso 400

De stille heide (24 augustus 2007)

De paarse stille heide. Vrijdagochtend was voor mij een tweede poging om heide met mist te fotograferen. Afgelopen vrijdag was ik op tijd weg, maar nog maar nauwelijks een kwartier onderweg en de eerste regendruppels vielen. Toen ben ik maar rechtsom gekeerd. Misschien de volgende morgen… Jawel, de volgende ochtend vroeg er op uit. De mistslierten hangen in de dalen, terwijl de zon probeert door het wolkendek heen te prikken. Juist die zon maakt het boeiender. Het brengt meer leven en meer kleur in je beelden. In een wir war van dalen en bomen probeer ik een juiste sfeer en een juiste compositie te zoeken. Ik maak gebruik van een groothoeklens tot en met een lange telelens. De vertikale opname is in een slenk gemaakt. Gebruik makend van de boom om het (tegen) licht tegen te houden. Het lichtveld door de takken gecombineerd met de nevel, zorgt voor een lichtspel. De panorama opname is een uitsnede van een opname.

5d met 70-200 mm, f 6.3, 1/250 s, iso 160.

5d met 17-35 mm, f11, iso 100 met grijs verloopfilter. De voorgrond is ingeflitst.

Een stil drama (22 augustus 2007)

Mooie wolkenluchten blijven me fascineren. Daarom ben ik met mijn fotomaatje nog richting IJssel gegaan. De noordenwind zorgt voor prachtige wolkenluchten. Nu nog op zoek naar een goede voorgrond. Een plas met hangwater van afgelopen regendagen wordt het decor. Een groothoek en een middellange telelens zijn zeer bruikbaar. Dat vond mijn fotomaat ook. Na verloop van tijd wilden we vertrekken. Inmiddels had ik mijn rugzak al in de auto liggen, toen ik een kille klap hoorde. Een mooie, nieuwe telezoom was met body en al uit de rugzak van mijn fotomaat gevallen. Oorzaak: een plots openscheurende rits van het welbekende fotorugzakkenmerk. Resultaat: een gebroken lens.  De lens was net achter de gondel in tweeën gebroken. Een stil drama. Ons enthousiasme verdampt. Onze mooie witte wolken worden onweerswolkenDe rugzak is voorzien van een dubbele rits om de klep te sluiten. De ritsen waren gesloten en met het omdoen van de rugzak verplaatst het gewicht zich. De ritshelften hebben zich spontaan van elkaar losgehaakt. Hierdoor viel de kamera en lens eruit. Dat zo´n gerenommeerd merk zo´n eenvoudige en lichte rits in de rugzak kan zetten blijft voor ons een raadsel. En dan te bedenken dat die tas `slechts´ 5 maanden jong was. De lens was 8 dagen jong. Een lensreparatie volgt… De fototas….? Tja, alleen garantie op de tas, maar niet op de rits. Stel, je koopt een auto en je krijgt geen garantie op de motor. Een van de belangrijkste en meest gebruikte onderdelen blijft buiten de garantie.

Sterrenregen (14 augustus 2007)

Afgelopen week heb ik in de nacht van donderdag op vrijdag nog een paar uur buiten doorgebracht op zoek naar vallende sterren. Gelukkig was het een paar uur helder weer, zonder de aanwezigheid van de maan, en zonder bewolking. Een andere essentiële voorwaarde is natuurlijk dat er geen strooilicht is van kunstlicht. De sterren zijn altijd wel fotogeniek. Een camera met groothoeklens, een zwaar statief voor de stabiliteit en een draadontspanner zijn benodigd. Om de sterrenhemel goed in beeld te krijgen zet ik de camera in de ` bulb-stand`. De sluiter staat dan langdurig open. Bij langdurig kun je denken aan een half uur. De sterren trekken lijnen langs de hemel. Normaal fotografeer ik meestal in de AV-stand, dit wil zeggen, diafragma voorkeuze om de scherpte- onscherpte zelf in de hand te hebben. Terwijl de kamera open staat kan ik rustig omhoogkijkend met de kijker op zoek gaan naar vallende sterren. Sporadisch zag ik een ster naar beneden komen. Wat dit betreft viel mijn opname in duigen anderzijds heb ik toch een mooie nacht met een redelijk heldere sterrenhemel. Deze bulb-opnames zijn erg ruisgevoelig, dit ondanks de 200 isowaarde (en f16, 17 mm, 1437 sec) die ik hanteerde. Beeldbewerking met goede ruisonderdrukking is dan een voorwaarde om het uiteindelijk tot een geschikte opname te laten komen.

Het vlakke land (12 augustus 2007)

Afgelopen weekend heb ik nog een trip gemaakt naar het Vlakke land van Groningen. Inmiddels is hier het meeste graan geoogst. Het weer is zomers te noemen, tot aan 24 graden toe. Het water en de lichte bries brengen verkoeling. Het Vlakke land is een lied van Jacques Brel en gaat meer over het Vlaamse vlakke boerenland. Ede Staal is de zanger, muzikant en dichter die het Noord-Nederlandse landschap adoreerde. Vooral in de noordelijke provincies is hij erg gewaardeerd. Hij is altijd in de schaduw gebleven van Jacques Brel en is helaas veel te jong gestorven. Het is ook het land van de grauwe kiekendief, lepelaar en vele, vele steltlopers die nu in steeds grotere getale vanuit Scandinavië binnenstromen. Een mooie kijkhut vormt de basis van diverse opnames zoals deze vlucht steltlopers en lepelaars, die vanwege dreigend gevaar uit de lucht, opvlogen. De heldere dag en de reflectie in het water zorgen voor een hoge sluitertijd. Het fantastische licht, waar dan ineens een vissersbootje door een geul komt aanvaren. Je zit dan in een kijkhut (`de kiekkast`) en denkt daar rustig te zitten…het licht wisselt, het tij wisselt, de vogels trekken mee, volop leven, volop beweging en dynamiek. Voor de fotograaf is het hard werken, tot zeker wel een uur na zonsondergang.

De vogelvlucht is gemaakt met de MKII 500mm en 1.4 extender (f8.0 iso, 160 iso 1/1600 s). Met de MKII en de 17-35 mm (f10, iso 200 1/40 sec) heb ik de landschapsopname gemaakt.

Heide (10 augustus 2007)

Afgelopen weekend heb ik nog een bezoek gebracht aan de Mookerheide. Ik verwachtte hier de paarse heidevelden te zien. Het mooie aan deze locatie zijn de mooie vergezichten. Vanaf de stuwwal kijk je over de Maas en de Maasplassen, zo Brabant in. Fascinerend deze hoogteverschillen en dat in een `vlak` land als Nederland. De heidevelden waren een afwisseling van zwartgeblakerde delen met frisgroene pollen van pijpenstrootje en roze heidevlekken. Over afwisseling gesproken. Ook kwam ik een nieuwsgierige zandhagedis tegen. Deze was druk jagend op kleine insecten. Met de 5d en de 100-400 mm met een setje tussenringen heb ik onderstaande opname gemaakt.