Het was jaren geleden dat ik ooit een weiland overstak met kievitsbloemen. Ik ben deze week toch maar eens gaan kijken, wat er nog van over is. Een beetje verruiging aan de rand, maar verder vond ik het identiek en dat na bijna 20 jaar. Gelukkig dat zulke terreintjes nog beschermd blijven, hoewel woningbouw en wegenaanleg haar tol eist. Soms zie je dan ook kievitsbloemen in de bermen van de weg staan. Het is een plant van de stroomdalvegetatie. Het is een bolgewas, die eigenlijk afhankelijk is overstromingen. Bij overstromingen door riviertjes wordt zand en klei afgezet. Het zand, dat zwaarder is dan klei, wordt direct bij de oever (oeverwallen) afgezet, terwijl de kleideeltjes, lichter en zwevend in het water verderop van de rivier neerdalen (komgronden). De bodems waarop zij groeit is gecompliceerd van opbouw, met een afwisseling van klei op veen. Het is een echte vroegbloeier, dat kan ook door de bol. Door de drassige standplaats in overstromingsgebieden komt de grasgroei langzaam op gang, maar de fritillaria steekt er bovenuit. Omdat ik de fritillaria in windstilte wil fotograferen, ben ik al vroeg ter plaatse. Nog voordat de wind vrij spel heeft met de bloem. Want de bekervormige kelk maakt het tot een speels voorwerp voor de wind. Vroeg betekent ook kans op nachtvorst, en dat deed was dus ook zo! Later werden de ijskristallen weer waterdruppels. Een mooie sfeer met een speelse lucht maakte het geheel compleet!
f 8. iso 160 uit de hand en ingeflitst -1 2/3